Het boyband tijdperk
De deuren gaan open. De mede-fans waar je de hele dag -je stond om vijf uur ‘s ochtends in de rij- harmonieus bent opgetrokken veranderen op slag in concurrenten want vooraan staan is het doel. Duwend en vuurspuwend staan we in de rij om ons kaartje te laten scannen, om vervolgens als een stel losgeslagen kamelen (?) zover mogelijk naar voren te draven. Het is een hele prestatie als je elleboogstotend het eerste vak haalt. Suck it mede-fans, ik sta vooraan! In m’n BSB T-shirt. Want natuurlijk draag je dat. En dit is nog maar een kleine greep uit het boyband-tijdperk.
Backstreet Boys
Op mijn twaalfde zat ik er middenin. Nog steeds trouwens, haha. En ik schaam me er niet eens voor. Boybands waren hip. Of nou ja, dat zeg ik nu natuurlijk wel tegen mezelf, maar eigenlijk was ik gewoon een weirdo in een BSB T-shirt. Met beugel, om het plaatje even compleet te maken. Maar gelukkig waren er meer meiden zoals ik.
Je draaide dan de hele dag muziek van de Backstreet Boys. In je shirt dus ja. Op je kamer, die helemaal behangen was met posters. Zittend op je BSB dekbedovertrek. Ondertussen werkte je fanatiek aan plakboek nummer zoveel. Een aantal van die plakboeken heb ik zelfs nog. Het dekbedovertrek niet meer. Best jammer trouwens.
Tegenwoordig zijn de boybands niet meer zo hip. Sporadisch steekt er zo nu en dan een de kop op, maar dat is nooit zoals toen. Ik vind echt dat de meiden van nu een hele hoop missen. Het is eigenlijk gewoon zielig voor ze want iedereen zou een boyband-periode moeten meemaken.
Dat je über fan bent en alles verzameld wat er maar te vinden is. Ik had het: een BSB kaars(!), vlaggen, kettingen, een handjevol t-shirts, een vest, portemonnee, sleutelhangers, agenda’s en op een gegeven moment kreeg ik zelfs een BSB taart op mijn verjaardag van mijn ouders. Wat een hoogtepunt was dat. Net als het bezoeken van een (lichtelijk hysterische) fanclubdag.
Ik wist alles van de Backstreet Boys. En wat een toffe tijd was dat. Hoe enthousiast en blij ik van hun muziek werd. Mooi.
Jaren geleden heb ik nog een concert van ze bezocht, dat was echt heel erg leuk! En ik was niet de enige die dat vond. Ik heb jullie wel gezien.
Toch fijn dat we zo nog eens het boyband-tijdperk kunnen herbeleven. Even terug in de tijd. Even een zorgeloze tiener zijn. Het enige waar je je toen druk om maakte was wanneer de Backstreet Boys weer naar Nederland kwamen en wanneer er een nieuwe clip van ze te zien was op MTV. Heerlijk om je zo weer even te kunnen voelen.
En ik geniet trouwens nog steeds van deze muziek. Van toen en nu. Want natuurlijk is mijn hele cd collectie compleet. En misschien moet ik maar eens een nieuw BSB shirt aanschaffen;-)
Ben vorig jaar nog naar de BSB geweest, 1e concert was trouwens in de beginjaren 93/94 in Gent, met de trein naar Belgïe zonder ouders… en dan de nacht van te voren er al liggen…. maar wel vooraan staan natuurlijk 🙂
Jaaa precies! Dat waren nog eens tijden he Kim, haha. Het laatste concert waar ik ben geweest is een jaar of drie, vier geleden in Ahoy.
Je zegt: ‘Tegenwoordig zijn de boybands niet meer zo hip. Sporadisch steekt er zo nu en dan een de kop op, maar dat is nooit zoals toen.’ Uhhh, heb je toevallig iets gehoord over een bandje dat One Direction heet? Daar kunnen de fans van BSB nog wat van leren. Om nog niet te spreken over de bandjes uit ons eigen land; de taferelen rond B-brave en Mainstreet zijn ook vrij apart.
Maar goed, ook ik was even BSB fan, maar dat was meer omdat iedereen fan was en de band waar ik echt fan van was uit elkaar was gegaan (Take That). Ik ben wel naar een concert van ze geweest, samen met mijn zus. Ik vind het trouwens nog steeds heerlijke muziek.
Hoi Minke, ik vind het ook echt nog leuke muziek! Heerlijk om af en toe nog te luisteren. Wat betreft mijn opmerking: dat is puur mijn beleving hoor. Nu ben ik natuurlijk een stukje ouder dus krijg ik dat veel minder mee dan toen, maar uiteraard zijn er nu ook gewoon uber-fans van boybands te vinden! Gelukkig maar! 😉
Aaah die goede oude tijd, ik ben naar de arena geweest vroegah en in Arnhem. Was wel een gekkenhuis toen, kon je de liedjes amper horen door al het gegil (vreselijk!!)
Was leuk vroeger en jemig wat Had ik ook veel van ze, hele kamer vol!
Oh ja, ik heb er twee keer gestaan, wel zonder t-shirt maar de rest is herkenbaar.
Oh dit is zoo herkenbaar; leuk!! Posters, plakboek en dekbedovertrek, nee je was zeker niet de enige! ?
Dat is lachen.