Hoe fijn en waardevol ik het ook vind om regelmatig stil te staan en te reflecteren: ik ben er nu wel even klaar mee. Steeds maar weer analyseren is wat ik nu juist niet wil. Wat ik wél nodig heb is dat ik mee kan bewegen met de stroom. Want er stroomt nogal wat op dit moment en soms voelt het alsof ik ertegenin zwem.

Good times?

Ja, good times, dat wel. Maar wel een beetje veel. Veel keuzes, veel veranderingen en veel op de planning hebben staan zorgt ervoor dat mijn hoofd continu bomvol zit. Het zit zo vol dat ik me soms verlamd voel. Dan weet ik niet waar ik moet beginnen. En als ik dan al ergens aan begin, gaat alles in slow-motion.

Uit je hoofd

Ik hou van vragen als ‘Wat is mijn zielsmissie’, ‘Volg ik mijn passie wel?’ en ‘Wat zou ik het allerliefste willen doen?’. Maar soms zorgen dit soort reflectievragen er júíst voor dat ik de weg een beetje kwijt raak. Want hoe waardevol ook, ik blijf daardoor toch in mijn hoofd zitten. Hoe vaak ik ze ook gebruik mee te journallen of mediteren; ik blijf mijmeren.

Het terugkijken, het vooruit blikken en continu alles maar moeten doorvoelen, pfff. Soms gewoon even niet, please. Want door dit alles vergeet ik soms om “gewoon” te leven. Om gewoon te zijn. Om gewoon te genieten van de dingen die ik op dat moment doe, zonder dat ik mezelf wil afvragen of dat dit wel in lijn is met mijn zielsmissie of grote passie.

The bigger picture

Ik zou me er bijna schuldig over gaan voelen als ik iets doe zonder dat daar een ‘bigger picture’ achter zit. Want ik kan social media niet openen zonder dat er captions om mijn oren vliegen die schreeuwen dat je je zielsmissie moet vinden omdat daar het Grote Geluk zit. En ja, I’m all for it om achter je passie aan te gaan- dat doe ik ook. Maar soms sta je op een kruispunt, gebeuren er heel veel dingen, en weet je het gewoon even niet meer. En dát mag er ook zijn.

Meestal helpt stilstaan en reflecteren me juist als ik op een kruispunt sta. Maar als daar steeds maar “niks” uit komt (er komt altijd wat uit natuurlijk maar misschien niet wat je zoekt of verwacht) dan vind ik het ook fijn om het te laten. Een hele periode gewoon met de flow mee gaan en dingen laten gebeuren, zonder dat ik daar iets anders van verwacht dan wat het is.

Ik weet niet hoe dat voor jou is, maar het loslaten van het reflecteren brengt me in sommige periodes juist meer dan het reflecteren zelf. Misschien voelt dat voor jou ook zo of ben je zoekende in je weg. Weet dan ook dat je het zoeken soms even mag laten. Laat het leven maar gewoon gebeuren.