Thuis zonder papa…
Zonder papa. Wij moesten het twee hele dagen zonder papa doen! Wim was eerder deze week namelijk twee dagen naar een beurs in Londen voor zijn werk. Ik heb heerlijke dagen met de meiden gehad, maar eerlijk? Het is best pittig in je eentje! En dan met name dat hele avond-ritueel. Of als peuter Noor niet wilde luisteren. Of nee, horror: een combinatie van die twee dingen! Of ik er gesloopt uitkwam, uit die twee dagen? Lees en kijk mee hoe ik het twee dagen als een soort van “single” mom deed…
Woensdag
Nadat Noor twee weken lang alle speldjes en elastiekjes negeerde, had ze nu ineens bedacht dat ze twee vlechtjes wilde. En wel met de aardbei-elastiekjes. Dat ik het ff wist. Veel tijd heb je dus in je eentje niet in de vroege ochtend, want er vraagt een baby om een fles, peuter Noor heeft honger en mama moet altijd als laatste nog aankleden… Die vlechtjes verdienen geen schoonheidsprijs, I know, maar ik moest ze echt even snel in elkaar flansen. En ik vond het goed zat. Natuurlijk moest er ook een foto naar papa want papa zat in het vliegtuig!
‘sMiddags kwam mijn lieve moeder langs! Ze kan nu na haar knieoperatie (er zit een nieuw exemplaar in!!) weer zelf wat autorijden dus we lunchten gezellig met z’n drietjes terwijl Lot lag te slapen en daarna: kleuren oma! Ik maakte nog even gebruik van de situatie en vroeg of mijn moeder de kindjes mee in bad wilde doen die middag. Ze vindt super leuk dus: win-win! Ja, echt, een peuter en een baby in je eentje in bad doen is slopend. Althans, ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben dan altijd kei kapot. Plus, ik durf Noor niet alleen te laten zitten in bad (terwijl ze dat prima kan voor heel even maar ik ben een moeder (lees: muts) dus ik vind dat eng) als ik met Lot bezig ben dus nu kon mijn moeder mooi een handje helpen 🙂 Dat scheelde een hoop die avond! Het avond-ritueel ging goed: Noor en Lot sliepen vrij snel. Mijn plan om op zolder op de crosstrainer te gaan staan liep op de een of andere manier anders… Ik koos voor de bank en kopjes thee 🙂
Donderdag
Een snelle boterham voordat Noor naar het kinderdagverblijf ging, zat er niet in. Beer moest namelijk ook eten. Pfff, wat vind ik dat altijd een uitdaging: ‘s ochtends op tijd de deur uit met die twee! Omg! Noor gaat op donderdag altijd een halve dag naar de opvang (de ochtend dus) en ik kan haar tussen half 8 en 9 uur brengen. Ik breng haar dus altijd om 09:05. Haha, nee hoor, of nou ja… Het kinderdagverblijf zit bij ons in de straat (ja, super chill!) dus ik loop echt altijd net voor 9 uur thuis weg. Eerder vind ik echt niet te doen in m’n eentje terwijl Lot ook nog een fles moet, en een geluk: ik heb op donderdag nog ouderschapsverlof dus ik hoef nergens heen. Wat dat betreft was deze ochtend niet echt anders want papa is normaal werken.
Met Lot deed ik wat boodschapjes in het dorp en wandelde een stuk. Thuis deed Lot haar slaapje en ging ik (jawel) op de crosstrainer en daarna snel onder de douche (de babyfoon gaat gewoon mee de badkamer in, haha), want: tijd voor de fles. Daarna een lunch voor mama en nadat ik samen met Lot, Noor weer had opgehaald rond 13u, gingen de meisjes naar bed. Zennn. Kopje thee erbij voor moeders. Na het slaapje was het weer full on en was ik heerlijk met die twee bezig. We belde nog met Wim, ik maakte pasta en ‘s avonds kregen we dat ritueel weer in m’n eentje. Ik was kapot ja. Thee, bank enzo en tegen 21u kwam Wim thuis! De volgende dag moest ook ik weer werken (heerlijk!) en gingen onze meisjes naar de opvang (Noor) en oma (Lot).
Hoe ik die twee dagen alleen vond? Leuk. Relaxt. Pittig. Gelukkig zijn allebei de kindjes heel makkelijk, Noor is niet jaloers en vindt het geweldig om mee te helpen met Lot. En Lot vindt alles prima, als ze er maar bij is. Het was echt heel leuk, heel bonding, om alleen te zijn met ze. Nou is er gelukkig geen drama geweest, ik bedoel: dat zou zo maar kunnen met een peuter in huis, maar dan had ik de back-up van papa wel heel erg gemist! Verder is het vooral pittig omdat je echt geen moment iets voor jezelf kan doen, behalve als ze toevallig een keer tegelijk hun slaapje hebben. En dat was één keer. Whoop. En tijdens het koken en avondeten vind ik het ook een kunst om alles enigszins soepel te laten verlopen. Als in: dat er niks aanbrandt, dat er geen kind jammert, dat ik de tafel niet vergeet te dekken, het hapje voor Lot klaar zet… Maar ach, als het niet zo loopt, dan niet hoor. En nu is papa weer thuis 🙂
Enne… Respect voor alle mama’s die hun kindjes (regelmatig) voor zich alleen hebben!
Joehoe, volg je La Log al op Facebook, Twitter, Bloglovin’, Pinterest en Google+?
Lijkt me ook heel pittig! Heb dat gelukkig echt nooooit. Joost en ik werken allebei vanuit huis en als Joost weg moet voor een afspraak komen m’n ouders helpen. Maar dat heeft meer te maken met m’n bekkenklachten. Als ze allebei huilen denk ik wel vaak ‘oh je zou maar alleenstaand zijn’. Enne, is Wim ook wel eens alleen met de 2 meiden?
Haha, jahoor! Ik werk op di, vrij en zaterdag en op dinsdag en zaterdag is Wim thuis 🙂 Maaaaar dan ben ik altijd een halve dag bij ze want ik heb vroege of late dienst
dus da’s een beetje smokkelen voor Wim 😉
Je bent een super mama. xxx