Er klinken stampende voetstappen op de trap en de deur van haar kamer gaat met een knal dicht; ze wil even alleen zijn. Dit is nieuw. Ze werd negen en er ging een knop om. Als moeder raak ik soms helemaal in de war door gedrag dat ik niet herken en woorden die nieuw voor me zijn. De negen-jaarsfase: ik wist er niks van. Maar blijkbaar is dit een ding en mijn oudste zit er middenin. Dit is een heftige ontwikkelingsfase in het leven van je kind, lees ik overal. Een heftige voor de ouders, maar ook voor het kind zelf.

Reden genoeg om er een artikel aan te wijden, zodat meer moeders (en vaders) op de hoogte zijn. Zodat ze weten dat het heel normaal is dat hun kind ineens brutaal gaat doen. Of stampend de trap op loopt en met deuren slaat. Ineens wordt je als moeder buiten gesloten. Soms dan. Want er zijn ook momenten dat je negenjarige bij je op schoot kruipt. Dat kan voor ons als moeder nogal verwarrend zijn, maar je kind zelf voelt zich waarschijnlijk ook verwart.

Negen-jaarsfase en prepuberteit

Die negen-jaarsfase is niet niks. Vanaf negen jaar komen ze namelijk in de prepuberteit. Het magische en onschuldige van de kindertijd begint zijn glans te verliezen. Je kind wordt zich steeds meer bewust van de realiteit en vloeit niet meer naadloos over in zijn of haar fantasie. Op deze leeftijd groeit het aantal bewuste emoties.

Dan krijgen ze ook nog eens voor het eerst huiswerk en ontstaan er kliekjes in de klas. Ze vinden ineens iets van anderen -en van zichzelf. De badkamerdeur moet dicht en die jas die jij als moeder draagt kan echt niet.

Het is veel voor een kind. Een negenjarige beseft ineens dat het leven niet oneindig is en gaat zijn of haar grenzen opnieuw bekennen.

Dit kun je doen

Het is als ouder goed om je te realiseren dat de innerlijk wereld van je kind ontzettend verandert en dat dit heel lastig kan zijn voor je kind. Het gedrag dat je kind laat zien is (vaak) een uiting van onmacht. Het enige wat we als ouder kunnen doen is er zijn voor ons kind en ons kind blijven zien. Laat je kind zien dat emoties er mogen zijn. Troost je kind waar nodig en geef je kind vertrouwen.

Geef (opnieuw) grenzen aan en sta achter je kind. Ben er wanneer je kind je nodig heeft en laat los wat nodig is. Want alsof het allemaal nog niet genoeg is, is met het intreden van de negenjaars-fase is ook het Grote Loslaten voor ons als ouder begonnen.

Haal diep adem wanneer je een “Ik haat je!” naar je hoofd toe geslingerd krijgt en kijk áchter deze woorden.

Tipje!

Ik pak er regelmatig een (kinder-) kaartendeck bij en laat de kids dan een kaartje trekken. Zeker in de periode waarin emoties en bewustwording groeien, is dit voor je kind een fijn moment om stil te staan bij zijn of haar gevoelens. Je kind leert dat hij of zij er mag zijn en elk kaartje is ingang om het te hebben over wat je kind voelt en ervaart.