Ben is 6 maanden! Help, waar blijft die babytijd?
Lieve Ben is 6 maanden. Zes! Vol verbazing check ik vandaag nog maar eens voor de zoveelste keer de datum op mijn telefoon, maar het is dus écht zo. Hij is een half jaar. En wat geniet ik toch weer van zo’n babytijd!
De tijd vliegt, blablabla
Ja, kom ik weer aan hoor, maar hallo: wat gaat het snel! Gelukkig vind ik wel steeds het besef in ons gezellig drukke gezin van vijf om er bij stil te staan. Juist nu. In deze Coronatijden. Hoewel ik er stevig van baal dat ik niet gewoon mijn drie dagen kan werken (ik hou er zo van!), omarm ik deze babytijd van Ben heel stevig. Ik zuig het op als een spons. Want die babyperiode vliegt voorbij. Kwamen daar laatst Ben zijn eerste hapjes nog in zicht, nu werkt hij al vrij indrukwekkende hoeveelheden groenten en fruit weg, haha.
Omrollen en stukjes brood
Onze vrolijke vriend rolt al een tijdje vanzelf om, maar nu doet hij niks anders dan dat als we hem op een kleed of in de box leggen. Hij vindt het helemaal leuk, ik iets minder. Nee, tof voor hem maar als ik naar de keuken loop, moet plassen of met zijn zussen bezig ben dan vind ik het dus iets minder fijn. Zo’n moeder ben ik. Ook nog met de derde ja. Wie had bedacht dat je dan makkelijker zou zijn als moeder? Als in: losser, relaxter. Nou ben ik dat op heel veel vlakken ook juist wél, maar op “help-er-kan-iets-gebeuren-niveau” ben ik daar gewoon helemaal niet relaxter in geworden. Dus dat omrollen, ja leuk, maar wel als ik hem kan zien. Vriend.
Ben is graag overal bij. Waar wij zijn, wil hij zijn. Of nou ja, vooral waar zijn zussen zijn want die volgt hij als een kleine havik. Schattig. Potje kaarten? Ben erbij! Lunchen? Ben erbij! Verkleedpartijtje? Ben erbij! En als hij zijn groentehap heeft gehad en bij ons aan tafel zit tijdens het avondeten, krijgt hij soms een stukje brood om op te sabbelen. En dan is het net alsof hij al een half jaar oud is 😉
Time flies! Geniet (of genoot) jij ook zo van die babytijd?