Voor het eerst naar de kinderopvang…
Twee jaar geleden, ik zie mezelf nog staan. Het was nauwelijks mogelijk om mijn tranen te bedwingen terwijl ik mijn oudste van toen één jaar voor het eerst bij het kinderdagverblijf achterliet. Fast forward: een paar weken terug. Ik bevond me in dezelfde situatie met de jongste. Not this again, want oh, mijn moederhart brak een beetje bij het ontroostbare gehuil van Lot toen ik haar achter liet om te gaan werken.
Waarom doe ik dit?
Die vraag komt bij zo’n situatie automatisch in je moederbrein bovendrijven. Maar mijn antwoord is simpel: ik hou van mijn werk en ik heb het nodig om naast het mama-zijn te doen. Ook kan ik het antwoord mooi uitbreiden met het feit dat er maar één dag in de week opvang nodig is PLUS: het is goed voor de kindjes! Want na het krijsconcert gaat het altijd weer gauw goed.
Hier op de foto spelen Noor en Lot lekker samen thuis in de woonkamer en ze zitten dan ook in dezelfde groep bij de opvang. Zo fijn dat ze elkaar om zich heen hebben <3
Hallo, met de moeder van Noor en Lot
Die eerste weken voor Lot bij de opvang kwam er op vrijdag halverwege de dag altijd wel een telefoontje vanuit mijn kant naar het kinderdagverblijf. De lieve leidsters stellen me altijd gerust en ik laat onze kinderen daar dan ook met een goed gevoel achter. En via de ouder-app krijg ik regelmatig foto’s doorgestuurd van een spelende en lachende Noor en Lot.
Noor van drie jaar heeft het ook erg naar haar zin bij deze kinderopvang. Ze gaat sinds een paar weken ook op donderdag om zich voor te bereiden op de kleuterklas (omg, omg!) en op vrijdag speelt ze lekker met haar zus in de verticale groep. Helaas hebben we met Noor niet zo’n fijne ervaring bij de vorige kinderopvang, maar hier in het dorp waar we nu zo’n anderhalf jaar wonen zijn we erg tevreden! Het is zoveel waard dat we de kindjes met en fijn gevoel weg kunnen brengen, want met de gedachte dat ze het daar zo goed naar hun zin hebben kan ik dat barstje in mijn moederhart weer lijmen 🙂
Gaan jouw kindjes ook naar de opvang?
Joeh! Like La Log.nl op Facebook voor de nieuwste artikelen!
Nee, helaas geen goede ervaring. Bij afgeven moest Zoë waanzininig huilen. Toen ik na drie uurtjes haar kwam ophalen was ze keirood van het huilen..ze had dus de gehele tijd gehuild en niet zomaar een beetje nee gebruld! Geen een leidster heeft gebeld dat het niet ging.. maar blijkbaar gaat dat hier zo in Spanje..
Helaas heeft Zoë hier dus echt weer een trauma aan overgehouden. Dus tot dit jaar hebben we Zoë ook lekker thuisgehouden. Aankomend jaar gaan we het weer proberen. Ze is nu wat ouder en begrijpt gelukkig ook meer dus ik ben heel erg benieuwd..
Ah, bah wat naar! Groot gelijk dat je Zoe lekker bij je gehouden hebt, naar de opvang kan altijd nog 😉
Nee, ik bleef bewust fulltime thuis. En nu ben ik fulltime blogger : )
Heerlijk! Groot gelijk 😉