‘Mevrouw, Storm heeft kanker,’ sprak de dierenarts een tijdje terug vol medeleven uit. Die woorden heb ik nog lang na horen galmen in mijn hoofd. Ik hou van feel-good stukjes schrijven maar dit op dit moment feel ik me niet zo good. Plus: Storm heeft recht op zijn eigen stukje internet. Dit is zijn verhaal.

Op 27 december 2011 deden Wim en ik onze beste impulsaankoop ooit: Storm. Een kleine Jack Russell Terrier van een krappe tien kilo met een lam oor. Hij is perfect voor ons. Ondanks dat ik bang ben voor (de meeste) honden, was ik meteen gek op onze kleine Jack Russell!  We zijn een goede match, Storm en ik. Vanaf dag één is hij echt mijn maatje. Ook met Noor doet ie het super! Hij vindt het allemaal prima met die kleine erbij.

De ellende begon eind vorig jaar. Storm at slecht, gaf vaak over en had veel last van een rommelend buikje. De dierenarts dacht aan een allergie. We probeerden allerlei anti-allergie brokken maar dat hielp allemaal niet. Weer terug naar de dierenarts. Het advies was om te gaan koken voor Storm. Paardenvlees welteverstaan (ieuw!). We zochten een slager die het vlees verkocht en ik sloeg aan het koken. Naast paardenvlees mocht ie aardappels en boontjes (?). Maar meneer moest het niet. Hij bleef spugen en z’n ontlasting werd vreemd. Weer naar de dierenarts dan maar. Tegen die tijd was ons tien-kilo-Jackje al flink afgevallen. Er werd bloed geprikt en Storm kreeg braakremmers. In zijn bloed werd niks afwijkends gevonden, dus we dachten dat het verder wel goed zat.

En het ging ook even goed. Maar toen we in februari een midweekje naar (hoe burgerlijk) Center Parcs waren met hond en kind, was het toch weer mis. En flink mis. Niet eten, wel spugen. Veel spugen. En toen we op een ochtend met Noor terug kwamen van het babyzwemmen lag er nog een andere “verrassing” in het huisje: hij had alles laten lopen. Complete paniek bij mij natuurlijk dus manlief ging met Storm naar onze dierenarts. Vanuit Center Parcs dus. Er werd onderzoek gedaan en opnieuw bloed geprikt maar ze vonden weer niks. Twee dagen later was het zo erg dat we eerder weg zijn gegaan vanuit Center Parcs. Storm zou met spoed een buikecho krijgen.

Ik kreeg de beelden van de echo te zien. Dikke tranen. Ze zagen toen al dat zijn milt vol met kanker zat. Drie dagen later werd zijn milt verwijderd. Er loopt nu een groot litteken over zijn hele buikje. Ah. Maar verder kregen we goed nieuws; de rest was schoon! Er waren puncties genomen van zijn maag en darmen en die waren goed! Hoera, ons Jackje was genezen verklaard!

Twee weken terug: tijdens het kroelen met mijn maatje voelde ik verdikkingen in zijn nek. Het voelde als opgezette klieren maar panisch als ik ben, ging ik voor de zekerheid toch maar langs de dierenarts. Storm heeft inmiddels een abonnement. De dierenarts dacht ook aan opgezette klieren maar nam voor de zekerheid toch puncties vanwege zijn verleden. Drie dagen later kregen we de uitslag: kanker. Zeer agressief en het groeit snel. Het is een heel ander type dan wat in zijn milt zat. Dit zit in zijn bloed. Lees: het kan niet behandeld worden. Ook chemo is geen optie omdat we Noortje hebben. Die chemo-rotzooi komt in Storm z’n speeksel dus als ie over Noortje heen kwijlt (en dat doet ie, haha!) is dat niet veilig.

En nu? De dierenarts geeft Storm een paar maanden. Hij krijgt dagelijks een hoge dosering Prednison om de boel te onderdrukken. De tumoren in zijn nek zijn heel snel gegroeid in die eerste week, maar ik heb het idee dat het nu vrij stabiel is. Hij heeft er gelukkig geen last van. Wel heeft ie veel bijwerkingen van de Prednison want dat is gewoon rotzooi. Zodra hij echt pijn gaat krijgen staan wij natuurlijk voor een shitty beslissing, maar daar wil ik nu nog niet aan denken. Ik kan mijn maatje echt nog niet missen! Het is zo jammer dat Noor niet verder zal opgroeien met Storm. We missen straks echt een gezinslid.

Wil je op de hoogte blijven van onze lieve Storm? Ik zal regelmatig Storm-blogs posten!