Hoewel we vrij relaxt omgaan met het kinderspul hier in huis (vinden we zelf) ontkomen we niet aan de peuter paniek. Noor is net twee geworden dus daar ga je al, blijkbaar. Want iedereen roept tegen me “ik ben twee en zeg nee”. Nou, lekker dan. Maar die fase is dus wel een soort van een feit. Laatst maakte ik een classic geval van peuter paniek mee met Noor: in de supermarkt. Bizar.

In de rij bij de kassa

Wat nou het probleem was weet ik nog steeds niet. Maar kennelijk hoeft er ook niet persé iets aan de hand te zijn want we waren gewoon gezellig boodschappen aan het doen. Noor had haar eigen karretje (zo’n mini-ding, enig) en liep daar trots de boodschappen in te proppen terwijl ik dirigeerde vanachter de kinderwagen met Lot erin. So far, so good. Tot die rij bij de kassa dus. Hallo Jumbo. Nou, die vergeten ons niet meer.

Nadat we in de rij waren gaan staan gebeurde er iets niks en wierp Noor zich vol overgave op de tegelvloer. Gewoon ineens. Eerst denk je als moeder dan nog “oh my god, wat is er aan de hand?” dus knielde ik bezorgd neer wat zorgde voor een nog harder krijsconcert. Oké, dit dus weer, werd mij duidelijk. Dus ik stond op en legde de boodschappen op de band terwijl Noor vrolijk doorging daar op die vloer.

Even later wierp ik weer een blik omlaag en probeerde haar zo rustig mogelijk te benaderen. Hoe verantwoord van mij. Maar het hielp niet, jammer joh. Ik haalde mijn schouders op in de zin van “dan niet” en toen pas merkte ik dat de hele supermarkt naar me keek. Naar mij en mijn (ondertussen twee) huilende kinderen. Want het alarm in de kinderwagen was inmiddels ook afgegaan. Mijn dorpsgenoten keken met een mengeling van irritatie en medelijden naar me waarop ik hardop zei: “Tja, ik kan er ook niks aan doen, ze is twee he.” Alsof dat de boel moest verklaren, haha. Ik rekende af en plukte Noor van de vloer en pas buiten kalmeerde ze. In de kinderwagen werd het ook stil en we liepen naar huis alsof er niks gebeurd was.

Tuurlijk wijs ik Noor er steeds op dat ze niet om niks hoeft te paniekeren, maar dat doen ze dan toch he. Vraag je of ze wat wil drinken, begint ze te krijsen. Waarom? Nee, echt: waarom? Haha, zo gaat dat. Maar wij blijven relaxt (meestal) en hebben een aantal duidelijke regeltjes voor Noor en dan komt het straks vast goed. Tegen die tijd is Lot twee en beginnen we gewoon opnieuw. Hallo Jumbo, ken je ons nog? 😉

Joehoe, volg je La Log al op Facebook, Twitter, Bloglovin’, Pinterest en Google+?