Het afgelopen half jaar was een nogal bewogen periode: op allerlei vlakken shifte er van alles. Fijn, want na een tijd van zoeken kwam er actie. Maar het was ook veel. Veel om in mee te gaan en om te verwerken. En soms ook moeilijk om de veranderingen te omarmen en om maar gewoon mee te gaan met de stroom. En na zo’n hele periode komt het dan automatisch opborrelen dat er keuzes gemaakt moeten worden, maar is dat wel zo?

Ik heb altijd al heel veel dingen leuk gevonden om te doen. Mijn enthousiasme en passie kan ik in veel dingen kwijt en dat vind ik niet meer  dan normaal. Maar op een gegeven moment moest ik keuzes gaan maken, zo is onze maatschappij nou eenmaal ingericht. Op school begint het gedonder al. Niemand kon mij vertellen waarom ik -op de middelbare school al- een richting moest kiezen. Hoe moet je als tiener nou in hemelsnaam weten wat je later als dertiger, veertiger wil gaan doen?

En dan?

Een vervolgopleiding is ook zo’n façade. Ja, ik studeerde Toerisme en ik werk toevallig ook alweer 12,5 jaar in die sector. Maar na die opleiding was ik echt niet klaar. Het enige wat ik dacht was ‘ja, en nu dan?’ en dus ging ik verder met wat ik nog meer leuk vond. Ik  volgde tig sportopleidingen en werkte een lange tijd in de sportwereld.

Halverwege mijn sportcarrière moest ik er niet aan denken om daar tot mijn pensioen rond te hangen en nam ik er naast het lesgeven een andere vaste baan bij. Dat is nu 12,5 jaar geleden. Daarnaast heb ik in de tussentijd lalog.nl opgericht, een complete schrijfcursus gevolgd, bracht ik een aantal korte verhalen uit, richtte ik een kleine mindfulness studio op, volgde ik een cursus Yoga en Chakra’s, Werken met Kristallen en haalde mijn Reiki 1 en 2 certificaat. En het leukste is: ik ben ik ben nog lang niet klaar!

Follow the fun

Het afgelopen half jaar wisselde ik bij mijn werkgever voor 6 maanden van functie, wat ik fantastisch vond. Gewoon nóg meer dingen doen die ik leuk vind (schrijven!) en daarna weer terug naar wat ik óók heel leuk vind (front office).

Verwarring alom in mijn omgeving. Wat wat wil ik nou eigenlijk? Lange tijd bleef ik mezelf dat ook afvragen en dat zorgde voor een hoop onrust. Jarenlang kan ik wel zeggen. Maar na een hoop innerlijk werk en fijne inzichten weet ik dat ik niet hoef te kiezen. Want: voor wie? Voor wie moet ik iets kiezen? Duidelijk niet voor mezelf want ik vind gewoon heel veel dingen leuk.

Keuzes maken? Nee, joh…

Inmiddels zie ik mijn multipassionisme als een kracht. Ik volg de fun en dat is iets heel krachtigs. Want dat zou toch eigenlijk iedereen mogen doen in plaats van een kader te blijven zitten.

Dus kiezen? Nee, dat is helemaal niet nodig. Meebewegen met wat komt wel en dat kan zoveel moois brengen!

Doe zoveel mogelijk van wat je leuk vindt!