Foute muziek die, bij het opengaan van de deur, met vlagen ontsnapt uit overvolle cafés. Natgeregende serpentine in de goot. Dronken dorpsgenoten op straat en luidruchtige jongeren die hun best doen om van zich te laten horen. Het is zover: carnaval komt er weer aan.

Rasechte Brabander

Zoals de titel van dit stuk al doet vermoeden: ik heb helemaal niks met carnaval. Als rasechte Brabander nog wel. En natuurlijk heb ik als tiener de kroeg onveilig gemaakt tijdens carnaval. Maar ik voelde me nooit op mijn gemak. De drukte, carnavalsmuziek (die ik niet kan waarderen), dronken mensen en grijpgrage handen hebben hierin een flinke bijdrage aangeleverd.

Talloze keren bracht de man -toen nog vriend- me eerder naar huis terwijl de rest van onze vriendengroep vrolijk door hostte in het café. En eenmaal veilig thuis, maakte hij meteen rechtsomkeer om weer aan te sluiten bij de lallende polonaise. Want hij houdt wél van carnaval en zat zelfs jarenlang in een carnavalsvereniging. Ik vond alles prima, zolang ik maar kon gaan wanneer ik wilde en niet elke avond mee hoefde. En ergens begin twintig gaf ik het op: ik ging uiteindelijk helemaal niet meer mee.

Verschraald bier

Het hele feest (waarom is het überhaupt feest??) kan me gestolen worden. Het halve dorp dat afgesloten is vanwege de optocht, de geur van verschraald bier die ongewild mijn neus binnendringt: liever niet. Maar met drie kinderen ontkom ik er de afgelopen jaren helaas niet helemaal meer aan. Carnavalsmiddag op school, kindercarnaval, optochten: natuurlijk mogen de kinderen lekker carnaval gaan vieren, maar wel met de man. Bij wijze van uitzondering ga ik nog wel eens mee voor de kinderen, maar het liefste blijf ik thuis. Met het geweldige excuus dat er toch een stabiele uitvalsbasis moet zijn voor als een van de kinderen geen zin meer heeft. Geen idee van wie ze dat dan zouden hebben…

Even doorbijten

Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hier in het dorp is het sinds een week of twee al raak: verkleedde mensen, carnavalsmuziek en volle kroegen. Een opwèrmbal hier en daar en allerlei voorbereidingen zijn blijkbaar al een tijdje in volle gang. Dat wordt dus nog even doorbijten voor mij en mijn mede Brabanders die carnaval ook liever fast forward spoelen.

En natuurlijk zijn er gelukkig genoeg carnavalsvierders die hun alcoholgebruik -en hun handen- binnen de perken houden en gewoon een gezellig feestje vieren. Tegen hen zeg ik: proost!

Dat het maar snel voorbij mag zijn 😉