Een (h)eerlijk stuk over de zomervakantie met kinderen. Want door al die heerlijke foto’s op Instagram lijkt het net alsof het een groot genietend geheel is. En dat is het over het algemeen ook -absoluut- en daar ben ik enorm dankbaar voor. Maar soms kan het met kinderen net even wat anders lopen dan dat je bedacht had. En dat geeft allemaal niet, maar ontspannen? Tja hoe ontspannen is je vakantie als moeder nou echt? Kun je echt ontspannen of loop je vooral op je tenen?

Krijspaleis du Soleil

Ja sorry hoor, maar de ellende begint eigenlijk al tijdens die hele Route du Soleil. Tijdens de vakantierit wordt de auto op een bepaald punt altijd een krijspaleis. Want die wil dat niet en die wil zus en zo niet. En nummer drie doet gewoon na wat zijn zussen doen dus dan heb je het hele jankballet compleet. That’s the way love goes. Maar dat geeft allemaal niks, want je weet: als we er straks zijn dan… Ja, vul maar in. Het zal iets zijn in de zin van: dan kunnen we pas ontspannen want dan zijn we echt op vakantie. Maar daar op dat vakantieadres gaat het krijsende circus helaas gewoon verder. En terwijl jij je stem niet probeert te verheffen, omdat de kinderen niet willen luisteren/niet douchen/niet naar bed willen/niet bij het restaurant willen eten/all of the above, besef je dat je dat niet is gelukt en dat waarschijnlijk het hele campingveld of vakantiepark heeft mee kunnen genieten van jouw opvoedskills out in the open. Hoe ontspannen voelt dat? Nee, precies.

Verkeerde start

Verkeerde start dus, daar op dat campingveld of vakantiepark. Maar no worries want je vertoeft daar met je gezin twee, misschien wel drie, hele weken. Alle tijd dus om de relaxte, funloving mom te zijn die je zo graag wil zijn. Toch?

En dat lukt de komende dagen, weken best. Want tussen de huil- en driftbuien door zijn daar ook de genietmomentjes. Alleen een beetje jammer dat juist die altijd zo kort lijken te duren en het grienconcert in de supermarkt of het restaurant altijd een eeuwigheid voortduurt. Maar nogmaals: geeft niks. Als moeder slurp je die genietmomenten op en daar kun je heel -heel- erg lang op teren. Een talent op zich.

Speeltuin-issues

De speeltuin. Ook zoiets. Hoewel ik ervan geniet om die lachende gezichtjes van de kids te spotten terwijl ze spelen in de speeltuin van de camping, is daar altijd het moment dat ze weer mee moeten. Smijtende slippers is dan het gebruikelijke scenario. Gevolgd door een tirade in het zand door die kleine van twee. Nice. Hoewel ik me niks van mijn omgeving wil aantrekken, voel ik dan toch altijd een indrukwekkend aantal paar ogen op me gericht. Ik verbijt dan ook maar mijn eigen innerlijke tirade en maan de kinderen zo goed als kwaad het gaat mee richting caravan.

I need a vacation after this vacation

Om vervolgens na het hele douche- en bedritueel van de kinderen uitgeput in de campingstoel te zakken nadat ik een wespensteek onder mijn rechtervoet te pakken heb… Ik voel me dan alles behalve ontspannen. En ik “mag niet klagen”. Ja, natuurlijk mag ik dat wel, I know. Maar ik ben me naast het moederlijke klaaggezang ook mega dankbaar voor hoe onze kinderen van nature zijn en doen. Ik weet dat het allemaal nog lastiger kan, ik zie het om me heen. En natuurlijk: als ze ouder worden dan wordt het straks ook makkelijker. En ik pak genoeg momenten om even op te laden door alleen te gaan wandelen, te schrijven, een boek te lezen of een dutje te doen. It’s all good 😉

Dus momenten van ontspanning zijn er zeker tijdens de vakantie. Tussen het alert zijn in het zwembad door en het op mijn tanden bijten tijdens het uit eten gaan in en op mijn tenen lopend op het campingveld… maar ze zijn er. Genieten met volle teugen. Opslurpen. En een hele lange tijd op teren.