Eén keer in de zoveel maanden is het weer zo ver: ik “mag” bloed gaan laten prikken. Op zich ben ik daar blij mee. Het standaard advies voor schildklier patiënten van één keer per jaar bloed prikken ter controle wuif ik lachend weg met mijn instabiele waardes. Als ik mijn schildklierhormonen maar één keer per jaar laat checken dan kun je me opvegen. Dat moet dus vaker. En vandaag was het weer zover. Nou heb ik op zich geen probleem met naalden (hallo tattoo’s! hallo acupunctuur!) maar bloed prikken vind ik nou gewoon echt naar. Ik draai standaard mijn hoofd weg. Maar echt pijnlijk is het nooit. Tot vandaag dan.

Ik voelde het vanmorgen meteen toen de naald mijn huid binnendrong: hij zat niet goed. Een pijnlijk, zwaar, krampend en doof gevoel kroop door mijn hele onderarm heen. Nou ben ik niet zo flauw, maar flink benauwd piepte ik tegen die dame dat het wel erg veel pijn deed.

Niet zo fijn

“Er komt ook niks uit je ader,” zei de naaldenvrouw. Ze sjorde wat aan de naald, en ik ging bijna onderuit. In de verte hoorde ik haar zeggen dat het bloed begon te stromen en dat ze ‘m dus maar liet zitten. Ik zakte steeds verder onderuit. Of het wel ging? Vroeg ze nog. Ik schudde fel mijn hoofd.

De opluchting was groot toen de buisjes voor het meten van mijn schildklier waardes gevuld waren en de naald mijn ader weer verliet. “Ja, soms voelt het niet zo fijn.” Zei de naaldenvrouw. Niet zo fijn?! Laten we het erop houden dat ik me al 8 jaar lang twee tot vier keer per jaar laat prikken maar dat dit toch echt voor het eerst was.

Wat er nou mis ging weet ik nog steeds niet. Ja, ze zat waarschijnlijk door mijn ader heen met die naald. Maar waar zat die naald nog meer in? Het duurde best even voordat het zware, pijnlijke gevoel uit mijn onderarm wegebde en nu aan het einde van de dag heb ik er nog steeds last van. Nergens online kan ik er iets over vinden. Alleen over pijn ná het bloedprikken. Mijn Carpaaltunnel syndroom ging nog even door mijn hoofd heen, maar dit heb ik al sinds 2013. Dan had ik daar eerder al last van moeten hebben tijdens het bloedprikken.

Geen idee wat er vanmorgen dus precies is gebeurd met het bloed prikken. Maar na zoveel jaar heb ik dan nu toch de ervaring dat bloed prikken ook vet pijnlijk kan zijn. Inmiddels prijkt er een ontsierende blauw-paarse plek aan de binnenkant van mijn elleboog. De naaldenvrouw was een invalster, maar mocht ze de volgende keer hier weer op de prikpost zitten, dan draai ik om.