Ben is nu bijna negen maanden. Negen maanden lang heeft hij in mijn buik gezeten en nu is hij er straks negen maanden uit. Ik weet nog dat ik dit bij de meiden een ding vond en ook nu vind ik het weer raar. Het is een soort van magische grens ofzo. Flashbacks van mijn zwangere buik verschijnen steeds vaker in mijn hoofd. Dan mis ik het zwanger zijn, het getrappel in mijn buik… Of mijn derde zwangerschap ook mijn laatste was?

Een vierde?

Ondanks dat ik het een heel gek idee vind om nooit meer zwanger te zijn, kan ik toch wel met zekerheid zeggen dat dit de laatste zwangerschap was. Voor zover je zou kunnen kiezen komt er bij ons dus geen vierde kindje. Ik word bij die gedachte wel altijd een beetje week. Ik ben bij elkaar gewoon meer dan twee jaar (TWEE JAAR!) zwanger geweest van onze drie kindjes. Soms was ik het absoluut beu en wilde ik mijn lijf gewoon NU terug maar over het algemeen genoot ik volop. Inclusief zwangerschapskwaaltjes en what not. Het is gewoon zo bijzonder he mensen. Je baby wordt in jouw buik gemaakt en zit heerlijk dicht en veilig bij je. Elke keer vond ik het weer zo fantastisch dat het zo mocht gebeuren. Drie heerlijke gezonde kinderen. Wat hou ik van ze!

 Empty nest syndroom

Ik krijg bij het idee van “hierna geen baby meer” dus wel een beetje last van het empty nest syndroom hoor, hahaha nu al ja!! Ze zijn acht maanden, vier jaar en (bijna) zes jaar maar hee: de paniek slaat nu al lichtelijk toe bij mij. Straks heb ik gewoon geen baby meer! Dat is echt zo shit he. Ja, ja, natuurlijk is elke fase leuk en blablabla maar het feit is wel dat Ben over een paar maanden gewoon geen beeb meer is! En ik wilde dus juist zo graag een baby. Tot drie keer toe. Maar nu zal ik me inhouden.

Waarom de keuze om ons gezin niet verder uit te breiden? 

Misschien op de eerste plaats wel door mijn lijf. Ik zit na de derde zwangerschap met een serieuze blessure waardoor ik vooral rug- en heupklachten heb. Niet handig als actieve moeder van drie met een passie voor sport en een vooral staand beroep. De verwachte duur van het herstel zal nog zo’n 3 tot 6 maanden duren. Of dit echt veroorzaakt is door mijn zwangerschappen? Oh yes. Helaas wel. Meer daarover kun je in dit artikel lezen. Maar een goede rede dus om mijn lijf niet door nog een zwangerschap heen te sturen want dan zou ik er nog slechter dan nu uit komen.

Nog meer gedoe met mijn lijf en zwangerschappen: mijn schildklierprobleem. Dit ging gelukkig elke keer goed maar het kan wel gevaarlijk zijn voor het kindje en de moeder wanneer het niet onder controle is. Ik ben er onwijs dankbaar voor dat het steeds goed ging, ik zat er vooral bij de derde zwangerschap echt bovenop. De kans dat het bij een volgende zwangerschap niet goed zal gaan is dan ook gewoon weer aanwezig. Doodeng.

Reden drie: leeftijd! Ja, jeetje. We zitten toch echt in de tweede helft van de dertig… Niet te doen. En dat wil zeker niet zeggen dat het niet meer zo makkelijk zou gaan als bij de vorige drie (want die waren allemaal in één keer raak, haha) maar de kans op een zwangerschap gaat elk jaar wel erg hard naar beneden. De kans op een afwijking van het kindje wordt ook groter. Bij mijn zwangerschap van Ben vorig jaar zat ik nog net in de leeftijdscategorie dat het percentage op afwijkingen niet verhoogd was en kozen we ervoor om net zoals bij Noor en Lot geen NIPT test te laten doen. Het voelde voor ons op die momenten gewoon goed om deze keuze te maken. Er worden kansberekeningen gedaan en mocht daar een verhoogd percentage uitkomen dan zou je een vruchtwaterpunctie en/of vlokkentest kunnen laten doen om het verder te onderzoeken. Dat laatste zou ik niet zomaar gedaan hebben dus dat maakte de keuze om de NIPT af te slaan ook makkelijker. Of ik nu een NIPT test zou laten doen als ik weer zwanger zou worden? Misschien wel ja. Ik zou dan in de verhoogd risico groep zitten wat mijn leeftijd betreft dus ik zou er al meer bij stil staan denk ik.

Maar de allerbelangrijkste reden dat er geen vierde baby komt is toch wel dat we compleet zijn! Dat gevoel overheerst en dat voelt fijn. Na de geboorte van Lot had ik echt een “ja, maar” gevoel. En heel lang het derde-kind dilemma waar ik ook al eens over schreef. Na de geboorte van Ben had ik het niet. Toen voelde ik geen onrust meer. Meer van: “ja, dit is het! Het is goed zo.” Dus die zwangere buik en dat getrappel? Ik neem er met een goed gevoel afscheid van. Ik dank mijn lijf dat het maar liefst drie zwangerschappen heeft kunnen doorstaan en me drie gezonde kinderen heeft kunnen geven. Denkend aan mijn zwangerschappen pink ik vast nog wel eens een traantje weg, maar het is goed zo ♥

Volg lalog.nl ook op Instagram en Facebook