Ik zit aan de eettafel achter m’n laptop. ‘Bats, bats, BATS,’ gaat het naast me. Noortje zit in haar Tripp Trapp en knalt er vrolijk op los met een tuitbeker. De butsen zitten in het tafelblad. Tuitbeker nummer drie is inmiddels in gebruik. De eerste twee hebben gefaald.

‘BATS,’ gaat het weer, gevolgd door een gilletje. Wanneer ik mijn hoofd opzij draai zie ik de stralen (oké, druppels) roosvicee over Noor’s gezichtje lopen. En in haar haar zitten. En op haar witte jurkje. Had ik haar nou toch maar water gegeven. So much voor het antilek-systeem van tuitbeker nummer drie.

Ik til mijn plakkerige dochtertje uit haar stoel en natuurlijk drukt ze meteen haar roosvicee-hoofd tegen mijn wang. Al snel zijn we een plakkerig duo want haar handen zitten zowat vast aan mijn haar. Boven was ik haar gezicht en spoel haar plakhaartjes uit. Zelf blijf ik met de roosvicee-walm lopen, want dat doe je nou eenmaal als mama.

Misschien moeten we tuitbeker nummer één nog eens proberen dan? Ik vul ‘m met water (ha!) en geef ‘m aan Noor. Ze probeert te drinken, maar ramt de beker tegen de spijlen van de box. O, ja dat was het… ze kon hier niet zo goed uit drinken. Weer terug naar de keuken dan. Tuitbeker nummer twee is back in business. Met water.

Het lijkt goed te gaan met exemplaar nummer twee: Noor drinkt goed en hij lekt niet. Maar wat is dat geluid toch? O, ja dat was het…Tuitbeker nummer twee klinkt als een beademingsapparaat en het water komt er met veel belletjes uit. Ik pak de beker, draai ‘m open en haal het anti-lek-lucht-whatever-systeem uit elkaar. Noor graait naar alle onderdelen want mevrouw zit inmiddels op schoot. Ik zie niks geks, zet ‘m opnieuw  in elkaar en geef Noor de beker. Weer dat beademingsapparaat! Aaaah, ik word gek van die stomme bekers! Zal ik tuitbeker nummer vier dan maar uit z’n verpakking gaan halen? (Want ja; die heb ik!) Ik zet Noor in de box en loop met m’n roosvicee-walm weer naar de keuken, vul een gewoon flesje met water en geef ‘m aan haar. Zo. Dan leert ze maar wat later drinken uit een beker.

Even later zit ik weer achter m’n laptop en hoor een deur open gaan: papa komt thuis!
‘Zo,’ zegt Wim wanneer hij de huiskamer binnenkomt ‘het ruikt hier wel naar roosvicee!’