Hoppa, je kind naar de opvang
Twijfelend sta ik voor het kinderdagverblijf. Ik ben echt een ei. Zal ik omdraaien en Noor mee terug nemen? Nee, doe normaal! Ik zet een paar stappen richting de ingang. Vrolijke kinderstemmen komen ons tegemoet. Noortje kijkt enthousiast om zich heen naar al dat moois. Ik loop verder. Meer voor Noor dan voor mezelf.
Ik ben vandaag gewoon thuis en voel me über schuldig dat Noor nu op het kinderdagverblijf is. Slaat nergens op, I know. Mijn dreumesje vindt het super leuk om met andere kindjes om te gaan: ze speelt volop en ze leert er ook nog eens veel van! Toch knaagt er iets. Is dat normaal? Ja, iets met moedergevoelens denk ik zo. Ik weet dat het goed is voor Noor én voor mezelf. Normaal hebben we gelukkig alleen op vrijdag opvang nodig en dan past mijn moeder op, verder kunnen Wim en ik zelf samen alles regelen met een papa dag en mijn werk in de avonden en in het weekend. Maar met de te gekke nieuwe functie die ik sinds twee weken heb, staat mijn wereld wel even op z’n kop: veel uren maken, veel leren, andere werktijden… En als ik dan thuis ben, ben ik er helemaal voor Noortje natuurlijk. Noor die niet slaapt overdag ja. Nice, haha. Nee, ik geniet daar natuurlijk volop van maar ik ben wel gesloopt na deze eerste twee weken op mijn “nieuwe” (want: hetzelfde bedrijf) werkplek. En ohja, tussendoor moet ik ook nog lesgeven op de sportschool natuurlijk.
Ik denk aan alle mama’s die dit ook meemaken, dat tegenstrijdige. En mijn schuldgevoel ebt gelukkig langzaam weg nu ik dit schrijf. Ik wordt er een veel leukere moeder van als ik af en toe een paar uurtjes voor mezelf heb. Dat denk ik echt! Even mijn verstand op nul, snel met de stofzuiger door het huis en dan met een fijn boek en een kop thee op de bank. Uitgerust ga ik Noor straks ophalen! Volgende week weer zo’n dag: heerlijk!
Hoe denk jij over kinderopvang en tijd voor jezelf?
xx Wen
Nog meer lezen op La Log? Dit vindt je misschien ook wel leuk:
Je hebt een kind en daarom dus verder geen leven
Ochtendritueel met een kind aan je been
Gelukkig getrouwd? Begin een affaire!
Joehoe, volg je La Log al op Facebook, Twitter, Bloglovin’, Pinterest en Google+?
Heel herkenbaar! Ik bracht soms Roan even naar m’n ouders voor wat me time, en dan genoot ik er van en had ik toch een enorm schuldgevoel. Tja, mamakwaaltje…