Het is maandagochtend. Ik staar naar de lege mok in mijn handen; zeker twintig minuten geleden nam ik de laatste slok thee. Besluiteloos zit ik op de bank. Doelloos, haast. Zo voelt het nu de jongste zomaar op een maandag een dagje extra naar het kinderdagverblijf is. Zijn oudere zussen zijn op school en de man is op zijn werk. We maken de inhaaldagen van Ben op zodat hij er alvast aan kan gaan wennen dat hij over een krappe twee maanden naar school gaat. Ik weet nu al dat er voor mij meer te wennen valt dan voor hem.

Moederen en de nodige uitstapjes

Ik vind het heerlijk dat ik de afgelopen jaren zoveel thuis heb kunnen zijn bij de kinderen. De afgelopen tien jaar had ik altijd wel minstens één van de kinderen de hele dag thuis. Dat was tien jaar lang heel veel moederen. (Met zo’n twee tot drie keer in de week uitstapjes naar mijn werk. Uitstapjes, ja. Mijn werkdagen zijn kleine feestjes waar ik energie van krijg, waardoor ik een leukere moeder ben!) En ik zal altijd wel blijven moederen- ik heb niet de illusie dat dit ooit stopt- maar het verandert wel.

Fases

Het moederschap verandert continu en als moeder dienen we onszelf steeds maar weer aan te passen aan de fases waar onze kinderen in zitten. En dat gaat niet altijd vanzelf. Zeker niet bij zo’n grote verandering waarbij je jongste kind naar school gaat. Als ik er aan denk krijg ik al een weeïg gevoel en word ik emotioneel. Dat gaat vast heel goed straks op het schoolplein…

Oefendagen op school

Inmiddels heeft de nieuwe juf van Ben gebeld en zijn er vier oefendagen voor hem ingepland. Hij mag dan het dan alvast gaan proberen in de klas en volgende week hebben we eerst een “kijk-uurtje”.

We weten allemaal dat “kijk-uurtjes” en oefendagen vooral voor de moeders zijn.

En daar zit ik dan op de bank voor me uit te staren met een lege mok in mijn handen, terwijl Ben zich kosteloos vermaakt en uitleeft bij de kinderopvang. De hele dag doe ik alles en niks. Ik weet niet waar ik moet beginnen en wat ik wil gaan doen. Ik kijk vooral uit naar het moment dat de meiden uit school komen en Ben weer thuis is. Zo voelt het dus. Ik had ergens nog een vage verwachting dat het zou voelen als een vrije dag, maar dat is niet zo. Het voelt gek. Doelloos.

Terwijl ik veel meer ben dan alleen moeder -en dit ook zo voel- vind ik dit toch lastig. Het zal vast wel komen. Maar ik zal moeten wennen aan de ruimte en vrijheid die ik krijg als Ben straks echt naar school gaat.

Het is maar goed dat er oefendagen zijn en ik zoveel hobby’s heb voor als ze straks allemaal naar school zijn…