Zo kun je als moeder pas echt opladen. Wat mij betreft is dit het ultieme me-time moment. Voor moeders, vrouwen en eigenlijk voor iedereen. Vorig jaar deed ik dit voor het eerst en ook dit jaar liet ik me weer verleiden…

Ik boekte namelijk een hotelkamer voor een nachtje. Voor mezelf. Zonder man, zonder kinderen. Vorig jaar deed ik dat na een one day yoga retreat, en nu plakte ik een nachtje achter het Together we Rise event aan dat ik afgelopen november bezocht. Na wat twijfels en aanmoediging van de man (“Boek nou maar een kamer, anders komt het er niet meer van.”) ging ik dus een nachtje alleen weg. Ik reserveerde een kamer in het hotel waar het event gehouden werd, en boekte er meteen maar een late check out bij voor de volgende dag. Ik had de kamer tot 17:00 en maakte dan ook dankbaar gebruik van deze late check out.

Wat doe je dan de hele dag?

Als reactie op mijn ultieme oplaadmoment krijg ik nog wel eens de vraag wat ik nou in m’n eentje ga doen. Want nadat zo’n retreat of event afgelopen is, blijf je toch in je eentje over. Heerlijk. Ik kan me daar zo op verheugen!

Samen met een goed boek, mijn laptop (om te schrijven) en mijn journal installeer ik me op een hotelkamer. Als het even kan een hotelkamer met een bad. Ik bestel roomservice of haal ergens sushi en zo ben ik helemaal in mijn element. Ik kan uren lezen zonder gestoord te worden en vroeg naar bed.

In de ochtend wordt ik ook weer op tijd wakker en omdat er geen kinderen naast mijn bed staan te springen heb ik zeeën van tijd. Na een snelle opfrisronde ga ik dan eerst een stuk wandelen en wanneer ik terug kom vertrek ik met een kop thee terug naar mijn hotelkamer. Tijd om uitgebreid in bad te gaan, om daarna heerlijk rozig achter mijn laptop te kruipen om ongestoord te kunnen schrijven. Als lunch eet ik een kop soep of iets anders glutenvrij, wat ik bij de bar of het restaurant bestel. Ik kan prima ergens in mijn eentje zitten om iets te eten, maar de laatste keer nam ik mijn lunch mee naar mijn kamer om zo lang mogelijk in mijn bubbel te blijven.

Opgeladen weer naar huis

Totdat ik weer naar huis vertrek zit ik te lezen, schrijven en te genieten van de rust. Helemaal alleen. En precies dat vind ik zo fijn. Dat ik het mezelf cadeau kan doen om zo’n dag, gevuld met persoonlijke ontwikkeling en allerlei inzichten, nog even helemaal kan laten landen. Zeker nadat ik een hele dag met anderen ben geweest- wat ik trouwens ook heel fijn vind.

Maar het is zo relaxt dat ik dan niet meteen weer “aan” hoef te staan. Ik hoef even niet op de kinderen te letten, alert te zijn, wasjes te draaien of naar zwemles te gaan.

En dat wordt allemaal mogelijk gemaakt door de man. Want ook hij gunt het mij om even helemaal weg zijn. Wat een luxe en wat ben ik daar dankbaar voor.

En hoe fijn ik het ook vind om even alleen weg te zijn… het moment dat ik in mijn eentje de hotelkamer binnenstap voel ik de tranen al komen. Dan mis ik de kinderen en kan ik het niet helpen dat er tranen over mijn wangen heen rollen. Dat is altijd maar even, maar toch. Het is heel gek om niet bij mijn gezin te zijn. Ik laat het er dan maar gewoon even zijn. Even die tranen, een paar diepe ademhalingen en dan alleen nog maar genieten. Genieten van het gevoel van zeeën van tijd hebben. Genieten van maar liefst een avond en bijna een hele dag lang gewoon alleen maar doen waar ik zelf zin in heb. Ik vind het een rijk gevoel. En het is heel waardevol, want na zo’n nachtje alleen weg kom ik altijd weer helemaal opgeladen en vol energie thuis.

Zo kan ik een leukere moeder zijn en mijn kinderen laten zien dat je jezelf nooit mag vergeten.