Lot is bijna 9 maanden! Op 18 april is ze net zolang op deze wereld als dat ze in mijn buik heeft gezeten. Oh God, wat klinkt dat dramatisch, maar stiekem is het wel een dingetje hoor. Andere mama’s zullen dat wel herkennen, haha. En ik zou nu ook ongeveer “ontzwangerd” moeten zijn. Hahahahaha. Volgens mij raak ik nooit meer ontzwangerd. Basterd hormonen! Die zouden nu toch ook opgehoepeld moeten zijn?

Waarom huil ik dan al bij reclames en word ik emotioneel als Lot uit haar new-born kleertjes is gegroeid?! Dat gaat dus nooit meer weg, ik zweer het. Maar dat is niet erg, ik ben niet voor niets moeder.

9 maanden geleden…

En nu moet ik dus niet te lang naar die zwangere buik foto kijken want dan word ik weer emo, haha. Maar echt. Je baby zo dichtbij je hebben en dat leven in je voelen is zo ontzettend bijzonder. Snik. Ho, daar ga ik.

Toen en nu

Links was Lot net een paar weken en rechts is Lot bijna 9 maanden. Wat gaat het hard! Te hard soms, hoor! Al is het ook wel weer heel erg leuk om haar ontwikkeling te zien en we krijgen steeds meer interactie met Lot. Ook op haar grotere zus van 2,5 jaar reageert Lot altijd heel leuk. Die twee hebben echt een klik, zo schattig.

Lot kan al goed zelfstandig zitten al heeft ze nog wat moeite met balans, ze vindt het geweldig om zo de wereld in te kijken. Op haar rug liggen? Mevrouw draait in no time op haar buik en schuift alle kanten op. Ze tijgert, maar echt kruipen doet ze nog niet. Niet dat ik me daar druk om maak hoor want Noor heeft als baby het kruipen praktisch overgeslagen en begon gewoon meteen met staan en stappen, hoppa! Tanden heeft Lot nog niet. Again: ik kan me er niet druk om maken want haar zus kreeg pas na haar eerste verjaardag heer eerste tand. Net als haar papa trouwens. Wat Lot (en Noor destijds ook) wel doet is volop bezig zijn met fijne motoriek, brabbelen en “mamamama” en “papapapa” zeggen.

Onlangs hebben we het “kuipje” van de Tripp Trapp waar ze in lag, verwisseld voor het zitje en dat vond ik ook weer een momentje hoor! Zit ze gewoon echt aan tafel. Na haar hapje (hierboven: rijst, broccoli en een half gekookt ei) speelt ze graag met haar flesje water die ze al goed zelf vast kan houden en naar haar mond brengt. Kreten van plezier vliegen dan door de woonkamer en keuken.

En de ontwikkeling van onze lieve baby gaat natuurlijk in een rap tempo door. Dingen als verlatingsangst, doorkomende tandjes, de eerste echte woordjes en de eerste, voorzichtige stapjes staan allemaal voor de deur en wat is het leuk. Tussen al het zorgen (en wassen!) door moeten wij moeders echt niet vergeten te genieten. Met tranen in onze ogen, dat wel 😉

Joehoe, volg je La Log al op Facebook, Twitter, Bloglovin’, Pinterest en Google+?