Eén kind tegelijkertijd, het komt niet vaak voor. Te weinig. Veel te weinig zelfs. En dat is jammer, want het is zo broodnodig om soms even één op één te zijn met de kids. Maar dat is lastig met drie jonge kinderen. Wanneer zo’n moment er wél is, dan merk ik aan alles dat zij (en ik!) er intens van genieten. Even de volle aandacht van mama, even geen afleiding. Ben krijgt dit nog genoeg, want wanneer zijn zussen op school zitten dan maakt hij de dienst uit thuis. Denkt ie. Of nou, ja, nu hou ik mezelf gewoon voor de gek eigenlijk, haha. Want ik vind het veel te fijn om nog zo’n hummeltje thuis te hebben dus hij bepaalt het ritme van de dag een beetje (veel).

Waardevolle momenten verzamelen

En dan die één op één tijd met Noor of Lot. Soms is dat een middagje naar de stad om te winkelen, in een leuke brasserie samen wat lekkers eten en drinken, of naar de bioscoop. Maar het kan ook heel klein zijn. Wanneer Ben op woensdagmiddag op bed ligt en de meiden vrij zijn. Soms gaat er één bij een vriendinnetje lunchen en spelen en dan heb ik zomaar de andere een kleine twee uur voor mezelf! Een cadeautje! We gaan dan samen tekenen, een spelletje doen, make-uppen of foto’s van elkaar maken. En zo kom je dan toch weer aan die waardevolle momenten. Maar het mogen er altijd meer zijn. Ze hebben het zo nodig. En ik ook. Dus af en toe maken Wim en ik ook die tijd vrij. Zodat ik even met Lot alleen langs opa en oma kan of met Noor naar de Action om nieuwe knutselspulletjes te scoren.

Want niet alleen voor ons kan het veel zijn om een gezin van vijf te zijn, ook voor elk kind individueel kan het soms even (te) veel zijn. En dan mogen zij zich best even terug trekken. Alleen met mama zijn, alleen met papa zijn. Of überhaupt even alleen zijn. Ik geef ze alle ruimte om dit aan te geven en zelf doe ik dat ook. Het zou mooi zijn als we dit jaar wat meer één op één momentjes met de kinderen kunnen hebben, dat is een mooi doel. En we beginnen goed. Wim gaat met Ben op Peuterzwemmen en vanaf nu elke zondagochtend samen met Ben het zwembad in. En als Ben zijn middagslaapjes nog een jaartje volhoudt, dan blijf ik nog even genieten van die spontane woensdagmomenten. Ook ga ik elk jaar minstens één keer een hele middag met allebei de meiden apart van elkaar naar de stad en vind ik het een goed idee om ze een activiteit te laten kiezen die ze met ons alleen mogen doen. Zo proberen we de balans een beetje te behouden en kunnen de kinderen zich ook apart van elkaar ontwikkelen. En samen die herinneringen maken is misschien nog wel het allerbelangrijkste!