Het eerste jaar als moeder van drie zit erop! En wauw. Wat een avontuur. Een heel tof, mooi en soms ook lastig avontuur. Een jaar van alles op elkaar af stemmen, een hoop poepluiers, de eerste tandjes en een nieuwe gezinssamenstelling. Hoe ik dat eerste jaar ervaren heb? In deze blog blik er daar op terug!

Wat een rijkdom

Die eerste weken! Genieten! Dat bestond uit op bed knuffelen met alle drie de kindjes. Huid op huid contact met Ben. Noor en Lot kennis laten maken met hun kersverse broertje. Beschuit met muisjes eten. Beschuit achterwege laten vanwege de gluten. Opa’s en oma’s zien genieten. Voelen hoeveel blijdschap kleine Ben brengt. En gewoon samen zijn.

Drie kinderen. Wat zijn het er veel! Nu ben ik er aan gewend, maar in de eerste maanden riep ik dat vaak hardop. Zoveel kinderen. Zoveel rijkdom. Ja, echt.

Er was een periode van wennen en alles opnieuw op elkaar afstemmen, maar ik moet eerlijk zeggen dat alles vrij soepel ging. We maakten het soepel. Als één team gingen we als gezin dit nieuwe avontuur aan. En natuurlijk waren er lastige momenten. Maar nooit lang. De nachtvoeding konden we, net als bij de meiden, snel afbouwen. Ben sliep al snel door en was een heerlijke relaxte baby. Net zoals de meiden toen ja. We stelden ons daar gewoon zo op in 🙂

Fijn en minder fijn

Mijn zwangerschapsverlof was een goed jaar geleden nog maar net voorbij. Zeven weken later ging de Efteling dicht vanwege de maatregelen rondom het C-virus. En toen was ik weer fulltime thuis bij mijn baby! Bij alle drie de kindjes. Hoewel ik er echt aan toe was om weer te gaan werken, zag ik het ook als een cadeautje. Want ik wist dat dit de laatste keer zou zijn dat we dit zouden meemaken. De laatste keer dat er een baby bij komt in ons gezin die we dan op zien groeien. Al die leuke, kleine en grote dingen. En hoe fijn is het dan dat je als moeder ineens een veel langere periode dat van nog dichterbij kan meemaken? Een cadeau dus.

Minder fijn was de thuisschool situatie… Dat was niet te doen. Zie je aandacht maar eens te verdelen over een groep 3 kind, een kleuter en een dreumes. Juist ja. Ik vind dat dus wel intens. Wim werkte gewoon door op locatie en ik had de zorg thuis. Wat ik vooral jammer vond was dat ik ze op die manier gewoon niet alle drie de aandacht kon geven zoals ik wilde. Ik wilde er voor Noor zijn met haar schoolwerk (wat voor groep 3 natuurlijk überhaupt al nieuw is), ik wilde Lot niet tekort doen want die verveelde zich vaak tussen haar kleuteropdrachten door en dan had ik Ben nog die net baby-af was en om aandacht vroeg… Feest. Haha 😉

Maar thuis ging alles ging natuurlijk gewoon door. Ben groeide verder. Werd van een blije baby een vrolijke dreumes en wat ging dat snel!

We gingen op vakantie, bezochten speeltuintjes, kochten een caravan en pakte nog wat weekendjes weg. En dat is als moeder genieten om je kinderen dan zo te zien. Heerlijk is het om met dat hele gezelschap op pad te gaan!

Ik vond dat voorheen soms best een uitdaging. Al die spullen mee voor al die kinderen. Een gevulde luiertas. Schone onderbroekjes voor ongelukjes. Speelgoed. Knuffels. Doekjes. Fruit. Koekjes. En o,ja ook wat te drinken. Inmiddels ben ik daar een stuk makkelijker in. Ik stop een schone luier in mijn kontzak, druk de meiden hun knuffels in hun handen. Een flesje water en een zakdoek in de buurt en go. Iets niet bij me? Jammer dan. Het is zo echt veel relaxter om weg te gaan. En nu Ben een dreumes is, gaat het ook een stuk makkelijker natuurlijk. Hij loopt lekker mee, zit een autostoeltje. We hebben geen Maxi Cosy meer nodig en ook geen kinderwagen bij kleine stukjes lopen. Fijn!

Ben is nu 16 maanden en hij gaat gewoon lekker mee in alles. Hoewel het altijd al relaxt was, wordt dat nu nog meer. Van twee naar drie kinderen was zeker een verschil. Vooral omdat we al een tijdje uit de luiers waren en er dan ineens weer een heel ander ritme in het gezin komt. Maar als je in een fijne flow zit met je gezin dan gaat het uiteindelijk vanzelf. Nou moet ik hier ook wel even credits geven aan de man. Ik heb er namelijk één uit duizenden. Wij vinden het niet meer dan normaal, maar hij neemt net zo goed de zorg voor de kindjes op zich. Kinderen in bad doen, naar zwemles gaan, ‘snachts eruit als Ben zijn tut kwijt is. Hij doet het allemaal. We voelen elkaar perfect aan. We hebben niet meer dan twee woorden nodig. Dat is natuurlijk goud. Zoals ik in het begin van dit artikel al schreef: we zijn een team. En dat is key!

Dus dat eerste jaar als moeder van drie is me goed af gegaan, haha 😉

Leuk als je volgt op Facebook en Instagram!