Ik drink er maar een wijntje op want ja, wat moet je anders? Ik voel me een sukkel. Een enthousiaste sukkel, dat wel. Ik ging namelijk best wel op m’n bek de afgelopen week, zo voelt het in ieder geval. Ik kwam mezelf even flink tegen, dat idee. Had je al eerder gelezen over mijn fanatieke yoga-periode? Nou, dit was iets té fanatiek.

Lekker dan

Vol enthousiasme schreef ik me in voor een erkende Yoga Teacher Training. De afgelopen maanden heb ik me tijdens mijn rug- en heupblessure heel veel bezig gehouden met yoga en ik vond het helemaal fijn. Ik kan mijn geliefde Xcore lessen nog steeds niet geven maar in de yoga vond ik toch iets dat bij me paste. Uitdaging, rust, balans.

Inmiddels gaat het een stukje beter met mijn blessure en in de lijn der verwachting had ik bedacht dat ik ook wel een yoga opleiding kon gaan volgen. Ik ben natuurlijk groepslesinstructreur en 1+1=2 dacht ik gewoon. Niet dat ik daarmee de Xcore vaarwel wilde zeggen (hahahaha, HOE?) maar ik dacht toch echt dat ik in de yoga wel een hele hoop had gevonden. Een internationale erkende opleiding moest het worden. Want het moet wel goed zijn. En duur. Blijkbaar. Anyways, ik startte met de introductie van de opleiding. Wat er toen gebeurde was bijzonder. Ik blokkeerde volledig. Het vloog naar mijn keel, kreeg geen lucht, knoop in mijn buik; dat soort onzin. Mijn lijf schreeuwde: IK WIL DIT HELEMAAL NIET!!! Lekker dan.

Ja en nu?

Ja en nu inderdaad. Any advice? Ik weet even niet meer of ik het helemaal niet meer wil of dat alleen DIE opleiding het niet was. De manier waarop, de hele opzet en het hele gevoel dat ik erbij had. De opleiding heb ik inmiddels geannuleerd. Gelukkig kon ik een beroep doen op het herroeprecht dat ik heb en wat beschreven stond in de voorwaarden van de opleiding. Die bak geld komt weer wel terug, maar mijn gevoel? Wat is dit jongens? Een vervroegd veertigers-dilemma? Een shitty midlife-crisis? Of durf ik gewoon niet omdat het anders is, onbekend?

Het enige wat ik in ieder geval wel zeker weet is dat ik niet iets ga doen als het niet goed voelt. Misschien is het de opleiding die niet bij me past, of misschien past het hele lesgeven in de yoga niet bij me. In paniek grijp ik namelijk het liefst alleen nog maar naar mijn Xco buis en blijft de yogamat in de hoek. Lekker veilig en vertrouwd. Het voelt alsof ik keihard op m’n bek ben gegaan hiermee. Ik worstel de komende tijd maar even verder. Zoek nog wat opleidingen uit. Werk verder aan mijn herstel en misschien wel een terugkeer richting het podium, met Xco buis of yogamat… En voor nu; proost dan maar op een shitty mid-life crisis haha 😉

Lalog.nl op Instagram ♥
Lalog.nl op Facebook ♦