Onzeker zijn. Ik had toch echt gehoopt dat die onzin op mijn 34ste voorbij zou zijn maar helaas: de onzekerheid ligt nog steeds op de loer. Van het moederschap tot mijn uiterlijk; waar ik allemaal onzeker over ben deel ik vandaag. Herkenbaar of no?

Moeder zijn

Het “doe-ik-het-wel-goed?” gevoel steekt af en toe de kop op en waarschijnlijk hebben meer ouders daar wel eens last van (anyone?) want ja: wanneer doe je het eigenlijk goed? Gelukkig heb ik een fijn klankbord en dat is mijn moeder. Als ik me ergens onzeker over voel wat de kindjes of de opvoeding betreft bel ik haar meteen. En elke keer stelt ze me weer gerust. Ze vertelt me dat ik het zo goed doe en dat ik mijn gevoel moet volgen. De onzekerheid ebt dan altijd weer weg totdat ik weer met een andere situatie bij haar aanklop, haha. Maar ze heeft ook gewoon gelijk: je gevoel volgen is het beste dat je kan doen ♥

Kan ik het wel?

Ik geef al twaalf jaar les als groepslesinstructrice maar soms is het toch weer spannend om op het podium te staan. Bijvoorbeeld wanneer ik op auditie mag komen om als ambassadeur aan de slag te gaan voor House Of Workouts (zij ontwikkelen de programma’s Xcore, BRN, LXR) of een demo moet geven voor een onwijs groot publiek. “Kan ik het wel?” schiet het dan opeens door mijn hoofd. Pfff, om gek van te worden. Uiteindelijk ga ik toch door de onzekerheid heen en DOE ik het gewoon. En achteraf is dat echt een heel goed gevoel natuurlijk!! Want van dingen doen die je eigenlijk niet durft, groei je onwijs als persoon!

Uiterlijk

Ai, ja. Dat is zoiets waarvan ik denk: really? Maak ik me daar toch nog druk om? Soms dus wel ja. Ik heb een slechte huid en last van hele kleine onderhuidse ontstekingen op mijn bovenarmen en bovenbenen. Vaak krijg ik de vraag of ik verbrand ben maar met mijn zonneallergie (ofcourse…) zit ik nooit lang in de zon, dus nee. Maar ja, die slechte huid dus. Drie keer per dag smeren met hormoonzalf zwakt de ontstekingen wat af maar ik klooi al zo met mijn hormonen (schildklier!) dat ik dat liever achterwege laat. En op een zwart-wit foto zie je het niet, haha. Andere onzekerheden qua uiterlijk heb ik natuurlijk ook wel eens. Als in: mijn haar zit stom/ik heb een pukkel op mijn neus/een dikke kont maar dat gaat altijd met vlagen. Ik denk dat veel mensen (vrouwen!) zich hier wel in herkennen 😉

Schrijven

De verhalen die ik schrijf voor mijn schrijfcursus, het bloggen… ook hier kan ik onzeker over zijn. Als in: wie wil dit nou lezen? Is het wel goed genoeg? Dit komt één keer in de zoveel tijd terug en meestal is Wim het die me eraan herinnert dat ik voor mezelf schrijf. Dat het “mijn ding” is om te doen en dat ik ermee mijn ei kwijt kan dus why not? En dan denk ik inderdaad weer: why not? en kruip ik achter mijn laptop 😉

Tot zover mijn grote onzekerheden en oh, wat hoop ik dat deze toch ooit nog weg zouden gaan… Hoe zit het met jouw onzekerheden?

Follow on Instagram ♥
Like op Facebook!