Volgende week wordt mijn baby een jaar. Een jaaaar! Hoe kan dat? Voor mijn gevoel liep ik vorige week nog met een hoogzwangere buik! Diep vanbinnen, of nee, eigenlijk ook gewoon vet aan de oppervlakte, huil ik soms een beetje. Want Lot is mijn baby. Nog heel even. Straks is ze een dreumes, wordt ze zelfstandiger en heeft ze mama minder nodig. Een heerlijke én vreselijke fase, weet ik uit ervaring.

Wat gaat het snel!

Wat een cliché, ik kan het eigenlijk niet meer horen, maar het is gewoon zo waar! Had ik Lot pas geleden nog als new-born in mijn armen, nu klimt ze te pas en te onpas op dingen (en mama, haha) en trekt ze zich overal aan op om te gaan staan. Bizar. Waar is mijn baby gebleven, jongens?

Hello, dreumes

Ja, die baby is dus gewoon getransformeerd in een dreumes. Een heerlijke, vrolijke, ondernemende dreumes. En wat is dit een leuke fase. Want ze gaat zoveel meer dingen ontdekken en beseffen. De sprongetjes, de verwondering op haar gezichtje en meer woordjes dan alleen maar “mama”…  het komt er allemaal aan en het is zo leuk!

Maar toch doemt er in mijn gedachten steeds ook dezelfde vraag op, namelijk: is dit de laatste keer dat….? Nou, vul maar in! Dat ik een baby heb? (Weet ik nog niet!) Dat ik kleertjes in maatje 86 koop voor één van mijn kids? (Nou, misschien dus wel!) Dat ik de fles geef? Oh my god, want daar gaat ze straks ook helemaal vanaf. Ze heeft nu alleen nog s’ochtends en s’avonds een fles, de rest hebben we al afgebouwd en ze eet al bijna volledig “met de pot mee”. Oooow, daar gaan die heerlijke momentjes dat ze volledig ontspannen tegen mij aan kruipt om haar fles te drinken.

Loslaten

Sommige moeders vinden het juist fijn om die babyperiode af te kunnen sluiten. Het wordt natuurlijk ook wel een beetje makkelijker en relaxter als je kindje wat zelfstandiger wordt. Maar tegelijkertijd is dat ook juist het euvel (!) want ergens in je moederbrein is er een stem. Die stem fluistert steeds dat je kind straks baby-af is en dat is dan ook weer een ding. Het loslaten van de babyfase gaat gelukkig in stapjes en dat is maar goed ook. Kan ik er een beetje aan wennen dat ik straks geen baby meer heb, maar een peuter en een dreumes. En wat zijn ze leuk samen. Want voor zus Noor (bijna 3 jaar) is het natuurlijk super leuk dat ze inmiddels al best goed met haar kleine zusje kan spelen want Lot kan steeds meer. Zo lief. Dan smelt mijn moederhart weer en kan ik het babytijdperk beetje bij beetje achter me laten. Toch?

PS: binnenkort zie je op La Log. nl hoe wij Lotje’s verjaardag vierden
PS2: blijf op de hoogte van de nieuwste artikelen en like La Log.nl op Facebook!