Dat klasgenootje van vroeger…
Tussen de schappen door spotte ik haar. Ze zag mij ook en wendde haar blik af. Oh, no she didn’t! Met mijn boodschappenmandje struinde ik op haar af. ‘Hee, hooooiii, hoe is het met jou dan?’ smeet ik haar toe, want ze had me heus wel gezien. Met haar gespeelde verbaasde gezicht probeerde ze het nog recht te breien en ze begroette me hartelijk. Ja, ja nu ineens wel. We constateerde dat we elkaar al bijna twintig jaar niet hadden gezien en toen was het voor haar ook gewoon al klaar. Mijn klasgenoot van vroeger zette voorzichtige stapjes naar achteren terwijl ik vrolijk doorratelde over man, kind en baan. Niet expres hoor, ik was ook oprecht geïnteresseerd in haar maar ik kreeg compleet nul terug.
En dan wil het nog wel eens zo zijn dat ik ga ratelen. Dat was nu dus het geval maar het former populaire groep acht meisje had daar duidelijk geen zin in. Ze had genoeg aan de emmer Wendy-info die ik zojuist over haar heen had gekieperd en ze deed nog eens een stap naar achteren. Maar ik wilde juist zo graag weten hoe het met haar ging! Die meid was vroeger razend populair op school, dus ja, hoe zit dat nu dan? Wilde ik als former inbetweenie weten. En, eerlijk is eerlijk, vroeger waren de inbetweenies niet goed genoeg voor deze popi. Dat wist ik nog. Maar toch vond ik het leuk om haar weer eens te zien. Dat gedoe van vroeger is toch niet meer van nu?! Met een monotone stem bromde de popi iets over een samengesteld gezin met een puber die ze niet moet en een mislukte carrière. Oh. Ik bekeek haar beter. Ze had een vermoeide blik in haar ogen en haar mondhoeken stonden naar beneden. Ze sloeg haar ogen neer en wiebelde op haar hoge hakken. Ze zat duidelijk niet lekker in haar vel. Het leek alsof ze zich schaamde. Ik zag het populaire, bruisende meisje van vroeger niet terug in haar en voelde iets van medelijden. ‘Gaat het wel goed met je?’ vroeg ik haar. ‘Kan ik iets voor je doen?’ Ze schudde haar hoofd en glimlachte moeizaam. ‘Nee, hoor,’ zei ze. ‘Jij bent trouwens ook niks veranderd, nog steeds zo zorgzaam.’ Ik haalde mijn schouders op.
Niet veel later zag ik haar in een ander gangpad bruisen. Huh? Met wilde gebaren en een hoge stem kirde ze tegen een andere popi vrouw over een nieuwe, spannende weg die ze op werkgebied ingaat. Again: huh? Ik sloop wat dichterbij om stiekem te luisteren (ja, ik wilde toch weten hoe het met haar gaat!) en ving nog wat op over een te gekke “bonus” puberdochter voordat ze me zag. Ze wendde haar blik weer af. Dit keer geen hangende mondhoeken. Ik zei haar nog gedag, maar ik kreeg nul terug. Ik wist het wel; ook zij is niks veranderd.
Wat gebeurd er als jij een oud-klasgenootje tegen komt? En was jij een popi of een inbetweenie? Haha!
xx Wen
Lees ook:
Het boyband tijdperk
Fashionista? Waar ligt dat?
La Log heeft bijna 100 likes op Facebook! Volg jij La Log al?
Oooooh wat een ongemakkelijke situatie zeg! Ik was denk nog wel ‘minder’ dan een inbetweenie, of dat zit tussen mijn oren, dat kan ook. Ach, we boffen gewoon met hoe we zijn 🙂 Liever zorgzaam en attent, dan popi!
Oh god, moet er niet aan denken een oud klasgenootje tegen te komen en daar dan ook nog eens mee te moeten praten :O
Och, ik denk dat oud klasgenootjes mij niet meer terug herkennen… Ik heb nu heel wat babbels (niet op een negatieve manier) terwijl ik vroeger de stille grijze muis was..
Oh ik was verre van populair. Meestal zeg ik alleen hoi en that’s it. Behalve mn beste vriendinnetjes, waar ik nog regelmatig mee afspreek!
Oeh,… ik zou precies hetzelfde doen. Ach ja,… wat je zelf zegt, niks veranderd. Maar wij inbetweeners wel, wij geven mensen altijd nog een tweede kans!
Zo is het 😉
Kan me voorstellen dat jij het misschien vreemd vond omdat je oprecht geïnteresseerd in haar bent/was. Maar ik begrijp haar ook wel hoor. Als je iemand al twintig jaar niet gezien of gesproken hebt. Hoef je toch niet je hele levensverhaal te delen tussen de pakken appelsap. Zeker als ze misschien niet goed in haar vel zat. Hoef jij je er toch niet zo druk om te maken…
Oh, nee zeker niet hoor! Vond het alleen zo jammer dat ze ineens deed alsof ze niet kon toen er iemand anders bij stond. Daardoor moest ik aan vroeger denken 😉