Tevreden zit Noortje in haar wandelwagen. Haar mollige armpjes en beentjes bewegen vrolijk heen en weer. Wanneer  we op het pleintje van het winkelcentrum aankomen, duikt de eerste de beste vrouw als een havik op de wandelwagen af.

‘Oooh wat een Hollands Glorie,’ kirt de vrouw met een hoge stem.
Noor kijkt me geschrokken aan. Zou ik ook doen als die havik zo dicht bij me zou hangen.
‘Wat een heerlijke baby heb je! Echt een Hollands welvaren hoor!’
‘Ja, ze is inderdaad Hollands ja,’ antwoord ik.
‘Nee, nee ik bedoel dat ze lekker flink is,’ zegt de vrouw.
‘Ja, ik weet wat u bedoelt. Hollands welvaren, net zoals bij u.’ Oeps. Zei ik dat echt?
De vrouw kijkt me boos aan en beent weg.
‘Nou, eh, prettige dag verder hoor,’ probeer ik nog.

Ik kan het gewoon niet meer horen. Hollands Glorie. Hollands welvaren. Er is nog zoveel meer te zeggen over mijn dochter; Noor is prachtig! En hallo-  ze is een baby! Ik ben allang blij dat ze goed eet, dus kom maar op met die rolletjes! Ik haal m’n schouders op en lach naar Noor. Op haar lieve, ronde gezichtje komt een glimlach tevoorschijn.

We lopen verder en havik nummer twee dient zich aan. Eerst cirkelend om de wandelwagen heen, om vervolgens ook vlak boven Noor te blijven hangen. Noor’s oogjes schieten van mij naar de oudere vrouw en terug.

‘Zooo, dat is een lekkere baby zeg!’ klinkt het schel. ‘Hoe oud is ze?’
‘Negen maanden,’ zeg ik trots.
‘Ach, wat een Hollands Glorie. Leuk hoor,’ krijst de havik.
Jezus. Nou weet ik het wel. Ik hou m’n mond en lach wat. Ze bedoelt het goed.

Oh god, er komt nog een havik bij. Dit is helemaal een brutaal beest want nadat ze de woorden ‘Hollands Glorie’ heeft uitgekrijst, gaat haar haviksklauw naar Noor’s gezichtje en knijpt ze in haar wang! Een rode plek is zichtbaar en het onderlipje van Noor begint te trillen. De vrouw zegt iets over een bolle toet, maar ik hoor het niet want ik zie dat mijn dochter er genoeg van heeft. We moeten weg uit dit haviksnest!  Weer zie ik de klauw naar Noor’s gezichtje gaan en voor ik het weet wordt de klauw verwelkomt door een grote golf spuug. Geen waterig spuugje, maar zure kots. Blijkbaar is Noor de woorden Hollands Glorie kotsbeu, haha! Helaas havik, ik heb toevallig geen spuugdoekjes bij me. Verontschuldigend loop ik verder met Noor en kan een lach niet onderdrukken.

Oooh, daar lagen de spuugdoekjes 😉