Net zoals ik moet ademen, slapen, eten en drinken moet ik ook schrijven. Heb jij dat ook ergens mee? Ik heb dat ook met sporten trouwens. Ik mag dan wel gestopt zijn met lesgeven, maar de sportinstructeur in mij is niet weg. Sterker nog: als ik een paar dagen niet heb gesport, dan stuurt de man mij gewoon linea recta naar de sportschool voor een groepsles om de lieve vrede hier in huis te bewaren. Ik snap hem wel want het is gewoon ook zo, haha.

Te weinig tijd

En dan heb ik dus ook zo met schrijven. Want als ik te lang niet heb geschreven, dan beginnen mijn handen te jeuken. Letterlijk hoor: het is een naar en onrustig gevoel. Het maakt dat ik niet anders kan dan dat ik mijn vingers weer over het toetsenbord moet laten vliegen. Pen en papier is trouwens ook goed, maar op mijn laptop gaat het toch net wat sneller en kan ik meer schrijven in een kortere tijd. Want het is altijd een (te) korte tijd.

En dat is juist een goed teken. Niet het feit dat ik altijd tijd te kort heb om te schrijven, want dat is annoying, maar dat het voor mij voelt alsof de tijd vliegt. Dat betekent dat ik een flow zit. Met het tikken van de letters, tikt ook de tijd weg. Met liefde zou ik hele dagen achter mijn laptop door kunnen brengen: schrijvend, onderzoekend, schrappend. Met tussendoor hier en daar een lesje op de sportschool natuurlijk.

Maar ook het moederschap roept. In drievoud zelfs. Mijn fijne baan die ik niet zou willen missen, mijn sociaal leven en het huishouden. Hoort er allemaal bij. En ook dan gaat de tijd hard.

Time flies when…

Dus ja: de tijd vliegt wanneer je het leuk hebt. Best wel iets om over na te denken, toch? Want als je heel erg zoekende bent naar wat jouw ding is en je eigenlijk geen idee hebt, is het een goed idee om jezelf de vraag te stellen bij welke activiteiten voor jou de tijd vliegt. En dan bedoel ik niet tijdens het Netflixen 😉

Time flied wel een beetje te hard toen ik met mijn schrijfcursus bezig was, want daar deed ik in totaal negen jaar over. Ja, don’t ask, maar je kunt het antwoord terug vinden in het artikel “Geslaagd voor mijn schrijfcursus! En nu?”

Schrijven heeft voor mij al zo lang ik me kan herinneren een vaste plek in mijn leven. Het is een passie en het heeft alles te maken met doen waar ik blij van word. Inmiddels heb ik mijn oog laten vallen op een vervolgcursus, blijf ik korte verhalen schrijven, met schrijfwedstrijden meedoen en tik ik met veel liefde en plezier heel wat artikelen voor lalog.nl en andere platformen.

Dus ja, laat mij maar schrijven; dat is voor iedereen het beste.
Wat is het eerste dat in jou opkomt als je het over iets hebt wat je gewoon MOET doen?