Beschuit met muisjes en slingers voor het raam want ze is er! Maandagochtend om 10:08 zijn wij voor de tweede keer papa en mama geworden. En er loopt hier ook een onwijs trotse, grote zus in huis trouwens. En nu hebben we dus twee meiden. Wauw.

Hoe heet ze?

Ze heet Lot! Wij zijn helemaal gek op deze stoere naam die zo leuk bij Noor past! We hebben er ook deze keer niet eens over hoeven nadenken want dit was vanaf het begin gewoon al De Naam. We hebben dan ook heeeel erg ons best op moeten doen om hem niet per ongeluk te noemen waar andere mensen bij waren want voor ons was de baby in mijn buik gewoon al meteen Lot.

Die bevalling…

In het kort dan. Ik ben dus thuis bevallen! Tegen mijn eigen verwachtingen in eigenlijk. Ik wilde graag in het geboortehotel in Breda bevallen omdat ik het altijd een veilig idee vond dat ik dan dicht in de buurt van het ziekenhuis was, mocht het nodig zijn. Bij mijn eerste bevalling werd ik ingeleid door een scheurtje in mijn vliezen dus dat was sowieso een ziekenhuisbevalling, maar deze keer was het even helemaal anders. Maandagochtend om drie uur begonnen de weeën en ik ging al snel in bad liggen. Dat was heerlijk. Ik kon de weeën goed opvangen met de ademhalingstechnieken en de ontspanningsoefeningen die ik geleerd heb tijdens de cursus Hypnobirthing. Toen de verloskundige bij ons thuis arriveerde, had ik al vijf cm ontsluiting! Dat was even anders dan de eerste keer want toen kwam de ontsluiting maar niet.

Omdat ik me nog zo goed voelde maakte we de keuze om de bevalling thuis te doen. Helaas werd het tweede gedeelte van de bevalling minder prettig. Het was erg heftig: het duurde uren voordat de allerlaatste cm ontsluiting er eindelijk was en toen zwakte mijn weeën af… Ik had dus geen persweeën en kon Lot ook niet middels de ademhalingstechniek naar beneden ademen omdat ze achter het schaambot bleef hangen. Een hele lange tijd. De verloskundige belde de ambulance. Echt, als je dat hoort tijdens je bevalling dan schrik je je rot. Maar gelukkig deed Lot het super goed: haar hartslag bleef stabiel. Maar ze moest wel NU ongeveer komen, anders werd het risico voor mij te groot. Ik werd ik pissig joh, eruit met dat kind,  was het enige wat ik kon denken en ik perste dus zonder persweeën op eigen kracht. Omg. Maar het ging. Ze kwam!

Na ongeveer zeven uur is Lot geboren en wat was het heerlijk om meteen al thuis te zijn! Ik had het gedaan! Samen met Wim. Want zonder Wim had ik het niet gekund. Mijn lieve, geweldige, stoere vent. Wat heeft hij het goed gedaan.

Mijn herstel gaat deze eerste daagjes al heel goed en we genieten volop van onze meiden. Wat klinkt dat nog gek: onze meiden. En wat hou ik van ze!

Joehoe, volg je La Log al op Facebook, Twitter, Bloglovin’, Pinterest en Google+?