Mokkend stapte mijn oudste haar bed in. Ik vroeg haar wat er aan de hand was. De donkere blik in haar ogen verraad haar elke keer weer. Ze had geen zin in het schoolzwemmen morgenmiddag, zei ze met een monotoon stemgeluid. “Dat kan,” zei ik rustig terwijl ik haar lange blonde haren streelde. “Maar weet je?” ging ik verder. “Dat is pas morgenmiddag. Daar hoef je nu niet helemaal niet aan te denken. Nu is het nu. En het is altijd alleen maar nu.”

Noor vond het maar gek dat het altijd alleen maar “nu” is. “Morgen is het toch morgen?” haar stem schoot omhoog bij het laatste woord. “Morgen is het mórgen nu, let maar op,” zei ik en ik drukte een kus op haar voorhoofd. “Nu gaan we samen lezen. Niks anders dan samen lezen.”

En dat deden we. We lazen, we lachten, we knuffelden. Het schoolzwemmen was weg, want het schoolzwemmen was niet nu.

Mindful opvoeden

Dit is was een van de vele pogingen die ik als moeder waag om mijn drietal zo mindful mogelijk op te voeden en ik vind het moeilijk. In deze maatschappij -waar zelfs de basisschool af en toe meer weg heeft van een ratrace dan van iets anders- is het toch verdomd lastig om je kinderen mindful op te voeden. Zeker als de wereld om hen heen dat niet is.

Ik vind het zelf ook nog wel eens moeilijk om bewust in het moment te zijn en ik had toch graag gezien dat ik hier vroeger al iets over meekreeg. In plaats daarvan zit mijn generatie nogal in het hoofd. Ik heb veel moeite gedaan om mezelf aan te leren om uit mijn hoofd te kunnen komen. En dan nog vind ik het soms moeilijk. Dat zou ik mijn kinderen zo graag willen besparen, maar de wereld helpt -wat dat betreft- niet altijd even goed mee.

Zijn

Ik zou graag willen dat zij moeiteloos van het moment kunnen genieten. Vaak doen kleine kinderen dat als vanzelf. Als zij aan het spelen zijn, dan maken zij zich geen zorgen over wat zij overmorgen of volgende week moeten gaan doen. Zij zijn op dat moment met hun volle aandacht bij het spelen.

Kleine Ben van drie jaar heeft dit nog, Lot van zes ook. Maar Noor wordt deze zomer negen en bij haar zie ik die verandering. Ik zie het aan haar wanneer ze in haar hoofd zit en zich zorgen maakt om iets. Het liefst zou ik dat allemaal wegnemen voor haar. Haar zorgeloos kunnen laten genieten van het kind zijn. En van het ZIJN op zich.

En dus neem ik mijn kinderen aan de hand mee op het pad van bewustwording. Ik wijs hen erop dat ze in het moment mogen zijn, dat ze naar hun gevoel mogen luisteren en dat ze in dit leven alles kunnen bereiken wat ze willen. Alles kan.

En het is altijd nu.