Het is allemaal mijn schuld.
Ik kan me niet meer precies herinneren wanneer het begon. Ik ben er mee opgegroeid dus daar zal wel ergens iets mis zijn gegaan. Jammer voor Wim. Het liefst had ik er willen trouwen maar dat ging hem toch echt te ver. En terecht. Jammer voor mij. Maar er kwam een compromis: onze trouwfoto’s werden er gemaakt. En toen ging ik los! Niks was me te gek; Hans en Grietje, paddenstoelen, Lange Jan, holle bolle Gijs… tot aan vervelends toe! Want dat is het soms. Voor iemand anders dan (ik noem geen namen).

Nog verder terug, dertien jaar geleden: we hadden een jaar verkering. Wim nam me als verrassing twee dagen mee naar de Efteling… dat heeft hij geweten, haha! Na een lange dag vol Efteling, bleven we in een schattig hotelletje in Kaatsheuvel slapen. De volgende ochtend stond ik alweer klaar om in het Sprookjesbos rond te gaan struinen. (Hoezo heb ik gisteren alles al gezien? Nou en?) Braaf, en lichtelijk geïrriteerd, sjokte mijn lief achter me aan. Vanaf dat moment wist hij: dit nooit meer.

Natuurlijk is dat mislukt. Want ik hou er nou eenmaal van! Vele Efteling-bezoekjes volgden. Zonder, maar ook mét, Wim. Stiekem vindt Wim het ook leuk. En dat weten meer mensen want hij heeft zijn vrijgezellenfeest in de Efteling gehad. Verkleed als paashaas, ook dat nog!

Het is alweer vijf jaar geleden, maar de trouwfoto’s laten maken in het Sprookjesbos was echt superleuk! We hebben er echt van genoten (allebei ja!).
Het Sprookjesbos is echt een hele mooie plek om trouwfoto’s te laten maken en een van mijn favoriete attracties in de Efteling. En nee, ik heb inderdaad geen plattegrond nodig.