Haha, lekkere titel maar afgelopen woensdag bestond onze date night uit Mc Donalds en Metallica. En ruzie met een mede concertganger. Maar daarover later meer. En ja, ik bestempel al gauw uitjes die we zonder de kinderen doen als “date” want die momenten zijn schaars in de tropenjaren waar Wim en ik ons in bevinden.

Tropenjaren waar we van genieten by the way, maar dat doen we ook van Metallica. En stiekem dus ook van de Mc Donalds. Zonder kinderen. Whehe. Mijn Metallica man nam me mee naar de Ziggo dome. Het concert was top en we stonden vooraan! Toch was er ook een groot minpunt aan het hele gebeuren…

Metallica?!

Het is de derde keer dat ik de band zag en voor Wim de zesde keer. En in november wordt dat nummer zeven voor hem want hij stalkt ze gewoon achterna naar België, haha. Dat ik nu drie keer naar Metallica ben geweest is dus vooral Wim zijn schuld 😉 En ja, natuurlijk vind ik de muziek ook leuk, maar het is niet mijn favoriete band. En dat weet Wim. Hij gaat dan ook regelmatig braaf mee naar mijn favoriet, maar deze keer was Metallica dus aan de beurt.

Mijn ouftit? Zwart natuurlijk 😉 The real question is: wat zou Wim aantrekken? Met een garderobe van acht Metallica shirts was dit nog een lichtelijk dilemma, haha. Meestal gaat hij ook voor zwart maar het werd de grijze (rechts boven) deze keer.

We vertrokken op tijd van huis, voor half vijf zaten we in de auto. Eerder die middag had ik de kindjes al naar opa en oma gebracht voor een logeerpartijtje en onderweg naar Amsterdam stopten we even bij de Mc Drive om wat te eten. Zo. Slecht. (Maar stiekem ook wel eens een keer lekker.) We hadden vrijwel geen file en eenmaal aangekomen in Amsterdam, parkeerde we de auto in de parkeergarage naast de Ziggo Dome (ideaal!) en voegde we ons bij de stroom Metallica liefhebbers. De deuren gingen mooi op tijd open en ik werd gefouilleerd door een jonge kerel die niet aan mijn kontzakken durfde te voelen, haha! “Daar zal ik maar niet aankomen,” zei hij met een schuin oog gericht op mijn Metallica man, hahaha!

Helemaal vooraan

Het podium was in het midden van de zaal opgebouwd, waardoor je het eigenlijk overal goed kon zien, maar wij waren natuurlijk lekker op tijd en konden mooi vooraan aanschuiven!

Groot minpunt

Het concert was top, de show was goed! Wij genoten volop van het goede zicht en de muziek. Maar toen. Ik was het bestaan ervan even vergeten: de pit. Echt, jongens, ik heb daar zo’n hekel aan! Voor mensen die denken, wtf is de pit?! In het kort: bij alle soorten metal-, hardrock,- speedrock- en punkconcerten gaat er vaak een hele groep mensen tegen elkaar in staan beuken. Springen. Slaan. Ellebogen stoten, dat soort werk. Dat is de pit. Ik snap dit mijn hele festival- en concertbestaan al niet en ga het ook nooit snappen. Op de een of andere manier ben ik altijd de “gelukkige” die aan de rand van een pit staat, en ik wil dat niet!! Ergens anders gaan staan gaat niet, want het is al dringen geblazen in die drukte. Ik wil genieten van de muziek, uit mijn dak gaan op mijn manier zonder dat ik daarbij in elkaar wordt gestompt. En geloof me, die avond heb ik heel wat klappen gekregen. Ik vind dat zo’n sfeer-killer. Wim stond de hele tijd heel beschermend achter me en kan zich heel goed inhouden, maar toen hij een trap tegen zijn schouder kreeg (een trap, ja!) en de schoenafdruk op zijn shirt stond, gaf hij toch echt een duw naar achteren terug. En omg. Die gast die een duw terug kreeg van Wim flipte helemaal. Hij zocht ruzie, we kregen een aantal stoten (ik ook ja) en hij wilde op Wim in gaan slaan! Serieus?! Ik dook er met mijn hele 1m58 tussen en gelukkig trokken andere mensen in het publiek die geflipte gast terug. What just happend? Voor mij was de lol er even af. De adrenaline gierde door mijn lijf. Dat die gast ff normaal doet! Kijk, ik snap best dat iedereen op zijn eigen manier uit z’n dak wil gaan en dat je dat dan in een pit doet is prima maar ga dan niet op omstaanders in staan beuken en hou het lekker bij je pitje. Bah. Even later kwam een gast uit die pit crow-surfend over ons heen en klapte mijn nek dubbel. Mensen om ons heen trokken die gast weg. Echt iedereen was die gasten beu en je kan me niet wijs maken dat zij voor de muziek kwamen.  Ik was er inmiddels goed klaar mee daar vooraan en we sneakte weg om wat drinken te halen en gingen daarna lekker wat verder achteraan staan. Zo. Geen pit. Lekker rustig. Daar hadden we een goed overzicht van de hele show, want daar vooraan konden we het effect van de schermen en lampen niet goed zien omdat we met ons neus bijna tegen het podium aan stonden. Achterin was het ook goed toeven dus.

Metallica speelde zo’n tweeënhalf uur en tegen een uur s’nachts kropen wij na een snelle douche ons bed in. Het was een geslaagde date night, maar die gast die Wim wilde slaan kan ik maar beter niet meer tegen komen 😉

Like La Log.nl op Facebook voor de nieuwste artikelen!