Een keiharde “BAM” met meteen daaropvolgend paniekerig gehuil haalde mij de eerste nacht in de caravan ruw uit mijn slaap. OMG! Er is er één uit het stapelbed gevallen, ging het meteen door mijn hoofd. En niet alleen door mijn hoofd want ik schreeuwde het ook door die hele caravan heen. Was het Lotje? Nee toch?! Niet Lot vanaf het bovenste bed!

Lot is één jaar en lag in zo’n speciaal tentje dat we helemaal vast gemaakt hadden aan het bovenste bed want Noor van (toen nog geen) drie jaar bovenin vonden we ook geen succes. Was Lot met het hele tentje en al naar beneden gekomen? Ze huilden allebei en mijn hart bonkte in mijn keel. In het pikkedonker klauterde ik pijlsnel over Wim heen terwijl ik op de tast probeerde te ontdekken waar ik nou eigenlijk was. De kledingkast. Fout. Struikelend en stotend bereikte ik de schuifwand van het stapelbed-gedeelte. Ondertussen klikte Wim een lamp aan en stond ook in no-time achter me. Hij lispelde valse leuzen als “Rustig nou, maar.” en “Geen paniek.” Whaha, rustig?! Geen paniek?! Alles behalve dat!

Wie? Wat? Waar?

Trillerig schoof ik de schuifwand opzij en daar lag ze: Noor. Helemaal in de kronkels en totaal gedesoriënteerd. Noor lag in het onderste bed (dat ook vrij hoog was by the way…) en ze wilde haar knuffel pakken die naast het bed was gevallen. Nou, dat was in ieder geval gelukt want ze lag er uiteindelijk bovenop, haha. Lot was van de schrik ook gaan huilen dus vandaar het tweestemmige huilconcert midden in de nacht… Nadat we (ik!) van de schrik waren bekomen nam ik Noor bij ons in bed en deed ik geen oog meer dicht omdat ik ervan overtuigd was dat Lot ook uit bed kon vallen. Onmogelijk. Maar in mijn hoofd niet. Bij elk geluid zat ik rechtop in bed. En dat ging nog nachtenlang zo door ondanks dat Wim een constructie bij het bed van Noor had geregeld zodat ze er niet meer uit kon vallen. Vermoeiend, zo’n vakantie 😉  

Geen succes?

Nou, dat was het ondanks dit incident dus wel! Toen we nog geen kindjes hadden gingen we vaak op vakantie met de tent en nu was dit echt een hele luxe! Heerlijk ontbijten in onze pyjama, een echt bed in plaats van luchtbedden, een koelkast en bij wat slechter weer konden we ook binnen zitten. Dat ik mezelf de hele tijd overal aan stootte (tja, het blijft toch een beetje krap) en we Lot steeds van het trapje af moesten plukken, neem ik dan maar voor lief. Volgend jaar weer!

Volg La Log.nl al op Facebook voor de nieuwste artikelen!