Panieksituaties zijn nooit fijn. Maar sinds ik moeder ben bevind ik me vaker dan ik wil in zoiets dergelijks. Kijk, ik ben een redelijke control-freak dus het is al loslaten geblazen sinds mijn moederschap. In onze woonkamer is het overdag ook gewoon een puinhoop wat speelgoed betreft en met de was loop ik altijd achter. Al-tijd.

Ik kan wel concluderen dat het control-freak-level dus drastisch gedaald is sinds ik moeder ben. Vind ik zelf dan he, haha. Maar panieksituaties: daar kun je niet om heen. En vaak zijn wij moeders het die de paniek creëren. Oeps. Daar kunnen wij ook niks aan doen, want we zijn nou eenmaal moeder. En laatst had ik er dus één: een panieksituatie waar eigenlijk nog niks aan de hand was. Oh. My. God.

Ik vergat mijn kind! Bijna.

Echt jongens, ik vergat mijn Lotje gewoon bijna! En dit klinkt dus meteen al paniekerig, en dat was ik op dat moment dus ook. Het zat namelijk zo: vorige week begon ik weer met werken na drie-en-een-halve week vakantie. Ik had er zin in! Ik ging weer heerlijk mijn ding doen daar in de Efteling en voordat ik naar Kaatsheuvel reed zou ik Lot naar mijn moeder brengen voor een oppasdagje. Je voelt ‘m al aankomen.

Nietsvermoedend zat ik achter het stuur. Gelukkig was ik heel erg op tijd weg gegaan van huis want ik wilde op het werk eerst met een kop thee mijn mail bekijken (want: veel mail na de vakantie). De zon scheen en in gedachte mijmerde ik wat over de leuke vakantie die we gehad hebben terwijl ik bijna bij de afrit was. Toen hoorde ik ineens “Mama!”. Huh? And there it was: de paniekstand! Lot zat nog in de auto!!! Dit was me nou nog nooit overkomen! Compleet over mijn toeren belde ik Wim (waarom?? Haha, achteraf heb ik heb echt geen idee) en die reageerde met een relaxt “Ja, nou dan draai je toch om?”. Uh, juist. Want er was toch eigenlijk niks aan de hand? Zei hij nog. Op zich niet. En ik had zelfs genoeg tijd om terug te rijden omdat ik zo vroeg naar mijn werk ging, maar vanbinnen ging ik stuk! Want -en nu komt het- WAT ALS… Wat als ik Lot nou in de auto had laten zitten op de parkeerplaats van de Efteling? Oh my god. Natuurlijk zou mijn moeder uiteindelijk wel naar mijn werk bellen om te vragen waar Lot nou bleef. Maar het idee, joh!

Nou, dit dus. Ik had paniek om “eigenlijk niks”. En achteraf was het zelfs grappig, ken je dat?! Gelukkig hoor ik meer van dit scenario’s om me heen want ik schaamde me al een beetje… Heb jij wel eens zoiets meegemaakt?

Like La Log.nl op Facebook!