Koukleumend loop ik rond. Een dik vest over mijn toch al lange mouwen heen, warme sloffen aan mijn voeten. Het helpt allemaal niks. Mijn lippen kleuren paars en mijn vingers zijn stijf van de kou: het wordt weer herfst.

Hello herfst

De verwarming aangooien heeft in deze situatie niet heel veel zin: de rest van het gezin kampt namelijk totaal niet met deze kouwelijke klachten. Ik, met mijn schildklierziekte, des te meer. Ik word me er in deze periode van het jaar altijd weer even van bewust dat de overgang naar de herfst voor mij anders kan voelen. Aangezien je lichaamstemperatuur door je schildklier aangestuurd wordt, werkt dit in mijn geval niet goed. Dus ’s avonds laat kan ik maar niet in slaap komen van de kou, om vervolgens midden in de nacht badend in het zweet de dekens van me af te gooien. En zo gaat het overdag ook: in de ochtend kom ik maar niet op temperatuur terwijl ik het in de middag bloedheet heb.

En it’s all good, ik ondersteun mijn lichaam zo goed mogelijk maar ja, die overgang van seizoen naar seizoen is soms even heftig. Laat staan dat iedereen op zijn of haar manier merkt dat de zomer nu echt voorbij is, en dan heb ik het niet alleen over de temperatuur. Veel mensen voelen de behoefte om meer naar binnen te keren. Letterlijk en figuurlijk: je kruipt lekker onder een dekentje op de bank en tegelijkertijd heb je ook de behoefte aan meer alleen zijn en zelfreflectie.

De herfst geeft ons de gelegenheid om samen met de natuur dingen los te laten, zoals de bomen hun blad laten gaan. Mooi, toch? De herfst is een perfecte periode om extra lief voor jezelf te zijn en de tijd te nemen voor dingen.

Naar binnen

Voor mij betekent dit dat ik weer meer mag gaan schrijven. Schrijven is voor mij broodnodig; een soort van levensbehoefte. Ik kan gewoon niet anders dan schrijven omdat de drang zo groot is. Mijn handen jeuken dan echt. Wanneer de onrustige kriebels door mijn vingers heen gaan dan weet ik dat ik het schrijven weer een hogere prioriteit mag gaan geven. Ongelimiteerd schrijven voelt voor mij dan ook als de ultieme vorm van selfcare! En dat kunnen korte verhalen zijn, blogs, artikelen of random hersenspinsels in mijn journal. Als ik maar kan schrijven.

Wat betekend de komst van de herfst voor jou? Ik hou er ook zo van om veel verse soepen te maken, vaker in een warm bad te gaan in plaats van een snelle douche te nemen of een hele avond lekker te lezen onder een dekentje. Ook is de herfst een perfect moment om deel te nemen aan een retreat of workshop die in het teken staat van loslaten of zelfliefde. Ik ging vorig jaar in oktober naar een one day retreat en dat was echt een feestje. Aanrader dus!

Ik ga in ieder geval mezelf weer meer tijd geven om te schrijven deze herfst. Misschien zelfs nog een keertje in het zonnetje in de tuin, maar dan wel met dat vest en die sloffen aan. Wat ga jij voor jezelf doen?