De woorden schildklier en balans zijn twee dingen die voor mij niet in één zin passen. Want dat ding is ver van in balans. Ook tijdens mijn derde zwangerschap lijkt het een eeuwige zoektocht naar de juiste dosering medicatie. Mijn zwangerschappen maken mijn schildklier elke keer een stukje meer kapot. En na de ontmoedigende woorden van mijn internist-endocrinoloog vorige week ben ik meer dan vastberaden om na deze zwangerschap het roer om te gooien.

Geen herstel mogelijk?

Ontmoedigende woorden ja. Vorige week zat ik in het ziekenhuis. Ondanks al vier keer opgehoogd te hebben met Thyrax, bleek na de zoveelste bloedprik dat mijn T4 hormonen wéér omlaag waren gekropen. Te laag nu. En te weinig T4 hormoon in mijn bloed betekend klachten van een trage schildklier. Ik voelde het al een week of twee van te voren dat het niet goed zat. Die typerende vermoeidheid, loomheid en nergens zin in hebben: daar begint het altijd mee. Ondertussen voel ik het feilloos aan. Weer ophogen dus, was het advies van mijn internist. Logisch ook want de waardes moeten goed zijn zodat de baby gezond blijft.

Na die hele overdosis-ervaring van vorig jaar en na de overstap van Euthyrox naar Thyrax was ik allang blij dat ik weer wat stabiliteit had in mijn schildklierwaardes en dat ik me weer goed en gezond voelde. Vorig jaar ben ik ook getest op het aanmaken van antistoffen maar dit is niet het geval dus er is geen sprake van de klassieke vorm van de ziekte van Hashimoto (een auto-immuun ziekte waarbij je lijf je schildklier aanvalt).

Maar waarom mijn schildklier vanaf de bevalling van Noor te langzaam is gaan werken, wist ik eigenlijk nog steeds niet. Leuk (en noodzakelijk) om de symptomen aan te pakken met medicatie maar ja: en dan? Dan is de oorzaak natuurlijk nog niet aangepakt en ik ben er nu wel aan toe om me daarin te gaan verdiepen. Tijdens de afspraak met mijn arts vorige week had ik mijn vragenlijstje klaar. Wat er precies met mijn schildklier is gebeurd? Tijdens elke zwangerschap wordt er meer en meer schade aangericht aan mijn schildklier. Na Noor was ik vrij “snel” weer zwanger was van Lot; 15 maanden later. Het was in ieder geval te snel voor mijn schildklier want die was nog niet hersteld van de eerste zwangerschap. Herstel was nog wel mogelijk maar die tweede zwangerschap erachteraan heeft dubbel zoveel schade aangericht en na de maandenlange overdosering vorig jaar is mijn schildklier zo goed als helemaal kapot. En nu ben ik natuurlijk weer zwanger. Volgens mijn internist is er geen herstel mogelijk en maakt elke zwangerschap mijn schildklier verder kapot…

De schade wordt tijdens de zwangerschappen aangericht. Bij de ziekte van Hashimoto kun je door middel van voeding invloed uit oefenen op de aanval van je lijf tegen je schildklier maar volgens mijn arts is dit niet mogelijk in mijn geval. Ik vind het te makkelijk. Want ook vlak voordat ik voor de derde keer zwanger was, wisselende de waardes een beetje dus er gebeurde wel iets. Ook zat ik toen op 0,75 mcg Thyrax en nu op 125… Al kan ik terug naar 0,75 of misschien zelfs minder: dat is dan toch al winst! Ik ga er niet vanuit dat ik ooit zonder medicatie kan maar zoveel mogelijk afbouwen moet mogelijk zijn!

Dit boek heb ik besteld en is net binnen! Ik ga dus in de boeken duiken om uit te zoeken wat de beste manier is om mijn hormoonbalans weer zoveel mogelijk te laten herstellen en misschien neem ik ook wel een coach in de arm. Ik denk dat er echt nog wel wat te verbeteren valt met voeding. Ik heb het al zo vaak gehoord van lotgenoten. Hoe ik dat het beste kan doen is veel werk om uit te zoeken. Glutenvrij, suikervrij, koolhydraat-arm, lactose-vrij… iedereen zegt wat anders en heeft goedbedoelde adviezen maar ik zal zelf uit moeten zoeken wat voor mij werkt. En dat kost tijd.

Op naar een fijne balans, want dat heb ik er zeker voor over.

Volg mee op Facebook en Instagram!