Oké jongens, het zit me blijkbaar hoog. En dat kwam zo: ik ging trainen op de club waar ik altijd veel les heb gegeven en ben daar na zeven jaar weer terug. Ik val nog wel eens in voor een lesje maar ben vooral lekker zelf aan het sporten en zo dus ook vorige week. En toen was daar een man (daar ga je al) die ook in mijn glory days al fanatiek trainde. Ik kwam hem “vroeger” daar dus vaak tegen en nu, na zoveel jaar, ook ineens weer want meneer sport daar nog steeds. So far, so good. Niks aan de hand. Hij vroeg hoe het ging, ik vertelde trots over onze kindjes, mijn über toffe baan bij de Efteling en dat ik nog wel eens een lesje inval. Maar toen.

Nog steeds so far, so good want hij gaf me een compliment over dat ik nog steeds zo getraind was na twee kids. Ik reageerde met een “mwah” en lachte hem een beetje uit want ja, ik ben toch écht niet meer afgetraind zoals toen. Gewoon echt niet. En dat kan ook niet want hallo: er hebben twee baby’s in mijn buik gewoond! Die buik is uitgerekt geweest van hier tot Tokio, beste sportman. Die huid is, zeg maar, slap. Slapper dan toen. Dus die buik wordt ook nooit meer zo strak als toen en that’s fine by me. En dat zei ik dus. OMG, toen ging hij los. Waarom kon ik zijn compliment niet gewoon aannemen en met mijn mama-lijf naar de kleedkamer gaan om te gaan douchen? Oh, ja, hij ging los…

Iets over Heidi Klum die ook twee kinderen heeft. Was niks meer van te zien, zei de sportman. Ik kaatste hem vrolijk terug dat Heidi vast heel veel tijd heeft om te sporten met haar personal trainer en haar eigen huis niet hoeft te poetsen. (Niks tegen mevrouw Klum, ik heb geen idee wat zij zoal op een dag doet, haha) Nee, nee, dat waren smoesjes van alle vrouwen die kinderen hebben volgens de sportman. Tegen deze tijd was ik redelijk geïrriteerd want weet hij er nou van?! Lekker makkelijk om kritiek te geven op mama-lijven. Mama’s die zich uit de naad werken! Mama’s die trots mogen zijn op wat hun lijf kan: namelijk een mensje maken én huisvesten. Damn, dat had ik tegen hem moeten zeggen voordat er stoom uit mijn oren kwam en de sportman naar de kleedkamer vluchtte.

Het schokte me eigenlijk gewoon dat er mensen zijn die zo narrow minded zijn. Ik bedoel: wat denken ze nou? Kritiek op een mama-lijf? Oké, doei! Dus, lieve mama’s, wat ik eigenlijk vooral wil zeggen is dat wij echt heel erg trots mogen zijn op wat ons lijf gedaan heeft. Of dat nou z’n sporen achter heeft gelaten, of niet: be proud!

PS: Boek winnen? La Log bestaat bijna twee jaar (yay!) en om dat te vieren geef ik bij 200 likes het spannende boek “Die laatste zomer” van Tatiana de Rosnay weg. Het enige wat jij hoeft te doen is de Facebookpagina van La Log een like te geven! Good luck!

Joehoe, volg je La Log al op Facebook, Twitter, Bloglovin’, Pinterest en Google+?