In het kader van “waarom is hier overal het licht aan?” loop ik Wim achterna en knip overdreven hard het licht uit. Vervolgens loop ik om negen uur ‘s avonds zuchtend met een overvolle wasmand naar boven en tot overmaat van ramp praat ik hardop tegen mezelf. Als ik dan ook nog eens drie keer de trap op en af stuif en niet meer weet waarom ik überhaupt naar boven liep -en dat dus hardop tegen mezelf zeg- merkt Wim op dat ik wel heel veel op mijn moeder lijk. Oeps, ja inderdaad! Al die dingen die later echt nóóit zou gaan doen, doe ik nu dus keihard wel.

Zou het erin geslopen zijn? Heb ik het per ongeluk overgenomen? Herkent iemand dit? Ik moet er eigenlijk wel om lachen omdat het dus blijkbaar zo vanzelf gaat zonder dat ik me er bewust van ben. Ik ben heel close met mijn moeder en ben echt gek op haar dus nou ja, dan maar als een gek het licht overal uitdoen (waarom is dat dan ook aan als er niemand is?!) Al ben ik maar half de moeder die mijn moeder voor ons is, dan mag ik trots zijn! Want het kan af en toe best pittig zijn, dat moederen. En dat geeft helemaal niet: mij hoor je niet klagen, alleen in mezelf praten en lichtjes uitknippen 😉

Herken jij dingen van je moeder terug in jezelf? Lichtjes uit doen misschien?

xx Wen

Joehoe, volg je La Log al op Facebook, Twitter, Bloglovin’, Pinterest en Google+?