Vanavond heb ik een nieuwe broek aan; hij zakt af. En ik moet twee lessen geven. Terwijl ik de houdingen van de deelnemers in de zaal check, hijs ik ondertussen mijn broek omhoog. Charming. De mic belt, waar de ontvanger van de headset in zit, bungelt op mijn heupen. Ik trek ‘m stakker aan in de hoop dat De Broek dan minder afzakt. En dan ben ik pas bij track twee van het eerste uur.

Eerst een uur Xco, daarna BBB. Twee high-impact lessen. Dat wordt dus spannend wat De Broek betreft. Track twee loopt ondertussen op z’n einde, dus dan ben ik even van de jumps af. Zelf niet meespringen is wat mij betreft geen optie want: fanatiek as hell! Maar dat terzijde. Tijdens de volgende tracks denk ik niet eens meer aan De Broek. Een zweetdruppel parelt op mijn voorhoofd en een ander exemplaar druipt langs mijn kin omlaag, richting het sponsje van de headset. Daar zullenmijn collega’s ook blij mee zijn. Dat sponsje zou echt eens gewassen moeten worden…

Track zeven! Oh god, die zit vol met Jump Knee’s en Scissors! De mic belt wordt nog even goed aangetrokken. Tijdens de opbouw naar de cardio-piek voel ik De Broek gaan. Shit. Geen goed moment om niet te cue-en. Ik laat mijn Xco buis met één hand los en trek onhandig aan de rand van De Broek. Ondertussen denk ik koortsachtig aan welke onderbroek ik die ochtend heb aangetrokken. Een zwarte, toch?

‘Nog vier voor de Jump Knee’s…’ roep ik door de headset.
Hij zit nog goed.
‘Nog drie…’
Hij zal toch niet echt afzakken?
‘Nog twee…’
Hooguit een beetje.
‘Vier, drie, twee… GO!’

Oh damn, daar gaat ie bijna. Ik heb mijn Xco in een Sumogrip vast (één hand boven, één hand onder) en laat ‘m bijna vallen (= trakteren) wanneer ik mijn broek omhoog sjor.. Oké, stay cool. Niks aan de hand. Geen onderbroek te zien. Nu het tweede blok van track zeven. Daar gaan we weer. Bij de Jump Knee’s voel ik het kruis van De Broek omlaag zakken. Net zoals daarnet wil ik – heel subtiel met één hand-  De Broek omhoog trekken.

‘BOEM’ klinkt het ineens boven de muziek uit. Geschrokken kijk ik mijn Xco buis na die met een harde klap ergens op het podium belandt. Sta ik daar met lege handen. Met het kruis van De Broek op m’n knieën.

Moet ik nog trakteren ook. In m’n onderbroek. 😉